Vakantie Nieuw Zeeland 2012

Van 3 februari tot 23 februari Zuidereiland en van 24 februari tot 6 maart Noordereiland

Inleiding

Reden van deze vakantie is het feit dat Peter en ik elkaar dit jaar 10 jaar kennen, en we een bijzondere reis wilden maken. Met name Peter zag wel erg op tegen de reis (24 vlieguren) maar achteraf gezien is dit toch wel meegevallen. De reis werd samengesteld op advies van een collega die een paar jaar geleden een half jaar heeft rondgereisd op de beide eilanden. Van hem kregen we tips over de beste periode om te gaan, en aan de hand van hun ervaringen heeft Peter de rondreis gepland.

We hadden alleen voor de eerste dagen in Queenstown en bij Te Anau vanuit Nederland een onderkomen geboekt, verder hadden we vooraf een lidmaatschap afgesloten bij Top 10 Holiday parks, we hadden hier op internet goede ervaringen van andere reizigers over gelezen.

Reisschema heenreis:  Amsterdam - Londen – Singapore – Melbourne – Queenstown.

Reisschema terugreis: Auckland – Melbourne – London – Amsterdam.

Vrijdag 3 februari

Vandaag is het dan eindelijk zover, de grote reis kan gaan beginnen.

Vanwege de slechte weersvoorspellingen hadden we met Bert afgesproken om tijdig te vertrekken en hij en Marij stonden dan ook al om 11.15 uur bij ons voor de deur.

Wij waren er klaar voor en nadat de koffers in de auto gezet waren vertrokken we richting Schiphol.

Tot Den Bosch ging alles goed en toen begon het voorzichtig te sneeuwen en hoe verder we vorderden hoe dikker de vlokken werden en bleef de sneeuw ook liggen. De laatste 20 kilometer was dan ook file rijden en om 14.30 uur kwamen we bij Schiphol aan.

Na afscheid te hebben genomen zijn we richting balie gelopen van Britsch airways die het eerste stuk van onze reis zouden verzorgen richting Londen, we wilden proberen om wat eerder die kant op te gaan omdat er nogal wat vluchten vertraagd waren, hier kregen we de mededeling dat er GEEN vluchten naar Londen gingen en de vriendelijke meneer achter de balie ging meteen kijken welk alternatief hij ons kon bieden. We werden overgeboekt naar de KLM vlucht die naar Singapore vertrok en in Singapore konden we dan weer aansluiten op onze oorspronkelijke vlucht naar Melbourne. Met het ticket moesten we ons melden bij de meisjes van de KLM en dat ging als vanzelf er werd meteen ingecheckt en de koffers vertrokken via de band richting Queenstown. Ook deze vlucht die eigenlijk om 21.10 uur zou vertrekken was inmiddels een uur vertraagd. We zijn toen maar eerst onze inmiddels knorrende magen tevreden gaan stellen in het restaurant, ja hoor lekker frietjes gegeten en hier een paar uur van tijd die we moesten wachten doorgebracht met een aantal andere passagiers die gestrand waren op Schiphol.

Nadat we door de douane waren hebben we eerst nog wat rondgedoold in de winkeltjes en daarna kwamen we terecht in een hoek waar allerlei lekkere stoelen stonden, hier hebben we dankbaar gebruik van gemaakt en een paar uur heerlijk relaxt onderuit gehangen. Na nog een lekkere kop koffie werd het langzaam tijd om de gate op te zoeken, en om 21.30 konden we het vliegtuig in. We hadden een plaats in het middenpad, vier stoelen naast elkaar en later bleek dat er nog maar een meisje bij ons in de rij was ingedeeld, zij was echter teleurgesteld dat ze niet naast haar reisgenoot kon zitten die een rij achter haar zat, daar was nog een plaats vrij dus toen we eenmaal vertrokken waren verkaste zij naar achteren en hadden Peet en ik een hele rij (4 stoelen) voor ons alleen. We hebben het eerste stuk dan ook grotendeels slapend doorgebracht, dit was wel erg lekker en daardoor leek het alsof de reis redelijk snel ging, we zouden volgens het ticket om 16.25 uur (plaatselijke tijd, 6 uur tijdsverschil) in Singapore arriveren doch door alle vertragingen was het 18.00 uur toen we het vliegtuig konden verlaten en konden we de instap kaart gaan halen om richting Melbourne te gaan reizen, 2 uur later om 19.55 uur zou de vlucht
vertrekken dus we dachten ruimschoots tijd te hebben maar de meisjes van Qantas dachten daar duidelijk anders over, nadat we na een half uur wachten eindelijk aan de beurt waren duurde het nog bijna een uur voordat ze snapten dat we voor Melbourne geen visum hadden omdat we daar niet bleven maar enkel op doorreis waren. Na veel bellen en vragen kregen we eindelijk onze instapkaart en konden we de reis vervolgen. Nu hadden we wel een groot luxe vliegtuig maar gewoon onze twee stoelen in de rij van drie dus slapen was nu iets moeilijker.

Zaterdag 4 februari

Om 20.10 uur (4 februari) taxieden we richting startbaan en om 21.00 uur zaten we dan eindelijk in de lucht en begon deel twee van de reis, naar Melbourne.

We zouden hier om 6.30 uur (plaatselijke tijd en weer vier uur later) landen en dit ging voorspoedig we kwamen zelfs een half uur vroeger aan. En wederom begon de passen en koffer controle. Ook hier moesten we uiteraard weer een bordingpas gaan halen, we hadden hier wat ruimer de tijd en de wachttijd werd aangenamer gemaakt door een lekkere cappuccino en het meegenomen boterhammetje smaakte hier best bij. Het krijgen van de pas verliep hier minder problematisch dan in Singapore, er moest alleen wat heen en weer gebeld worden voor de koffers (later zou blijken waarom). Netjes op tijd vertrok het vliegtuig (een kleine airbus leek een beetje op Ryanair) voor de laatste drie uurtjes van de vliegreis we landen zelfs iets vroeger (volgens Peter een van de mooiste landingen omdat we kwamen aanvliegen over fjorden van Milford Sound) dan gepland en om 14.00 uur stonden we bij de douane (inmiddels hadden we 12 uur tijdverschil overbrugd.) Hier scheen volop de zon en was het zo'n 25 graden, dus ook nog een 30 graden verschil met Nederland.

Zondag 5 februari

En inmiddels was het dus 5 februari!! En ja toen kwam het vervelende gedeelte, onze koffers waren niet meegekomen naar Nieuw Zeeland en zouden volgens alles nog in Melbourne staan..... Het invullen van de formulieren kon beginnen en hier waren we een uurtje zoet mee want we waren niet de enige, er bleken meerdere koffers achtergebleven te zijn. Hopelijk klopt het wat ze zeggen en komen ze alsnog morgen aan.

De auto ophalen ging wat makkelijker en hij ziet er mooi uit een witte RAV4 zal ons gaan vergezellen de komende weken op het Zuider-eiland. Ik mocht beginnen aan de rit naar het hotel, links rijden is toch wel even wennen zeker bij het oprijden van de rotondes. Maar ook de richtingaanwijzer zit aan de andere kant dan dat wij gewend zijn met als gevolg dat de ramen van de auto nu mooi schoon zijn hihi.

Aangezien Claire (navigatiesysteem) ook in een van de koffers zit moesten we ons met de navigatie behelpen met Marijke en die hadden we ook wel
nodig want het hotel was niet zo makkelijk te vinden als je er alleen met behulp van een kaart moest komen, maar uiteindelijk kwamen we aan op de plaats
van bestemming en konden we naar de kamer. Tja het opfrissen gebeurde iets primitiever dan gepland waarna we het stadje zijn ingewandeld. Na wat
boodschapjes gehaald te hebben en gegeten bij een Indiaas restaurant (Naanbrood en kip curry) begon de reis zijn tol te eisen en om 21.00 uur zochten we ons bed op en vielen bijna meteen in slaap.

Maandag 6 februari

Omstreeks 5.00 uur wakker geworden van een paar pratende dames (niet duidelijk waar ze waren op de gang of buiten) en begonnen aan het schrijven van mijn dagboek. Hierna toch nog maar even mijn bed opgezocht en weer geslapen tot om 8 uur de wekker afliep.

Na een verfrissende douche en een lekker ontbijt vertrokken we lopend naar het centrum waar we in eerste instantie een internetcafé opzochten om onze mail te checken en de thuisblijvers op de hoogte te brengen van de stand van zaken.

Nadat we in de supermarkt water hadden gekocht en bij een soort VVV een boekje hadden gehaald met daarin de hotels en andere overnachtinggelegenheden zijn we richting de Gondola gewandeld. Het was stralend zonnig weer en het beloofde dus een prachtig uitzicht te worden, met de gondel zijn we naar boven gegaan en toen we net uitgestapt waren kreeg Peet een telefoontje dat een van de twee koffers terecht was en bij het hotel gebracht zou worden, benieuwd welk van de 2.

Nadat we een poos genoten hadden van het uitzicht en de paraglyders bewonderd zijn we op zoek gegaan naar de broodnodige koffie. Hierna nog een stuk verder naar boven gelopen en lekker op een bankje in de zon uitgerust. Rond 12.30 uur begonnen we aan de terugtocht naar het hotel en daar aangekomen stond de grote koffer bij de balie. We hebben nu gelukkig wat schone spullen maar de koffer waar alle elektrische apparatuur inzit (opladers en zo) en alle broeken van Peet is nog spoorloos. Ook hebben we geen toiletspullen en moet Peet noodgedwongen zijn baard laten groeien. Nadat we een boterham gegeten hadden en wat luchtiger kleding hadden aangetrokken zijn we met de auto richting Arthurs Point road gereden, het was ondanks de navigatie nog niet zo makkelijk te vinden maar we hebben daardoor wel een hele mooie route door de bergen gereden.

Rond 15.00 uur kwamen we toch nog onverwacht bij de plek waar je kon bungy jumpen en met een jetboat over de rivier kon varen. Gezellig aan de kant van de rivier het schouwspel zitten bekijken en we kregen bij iedere boot die langs "vloog" steeds meer zin om dit ook te gaan doen. Even informeren of dat kon en ja de mogelijkheid was er, we konden om 16.30 uur met de boot mee, kosten 119 dollar per persoon. Nadat we eerst nog iets gedronken hadden liepen we richting aanlegsteiger en kregen we een zwemvest aan en werd dit op foto vastgelegd voor het "nageslacht". De wachttijd werd gevuld door een praatje met een Engels echtpaar voor wie hun vakantie bijna voorbij was. De boottocht was heel spectaculair over de Shotover river en we hebben dan ook geen spijt dat we het gedaan hebben het was het geld dubbel en dwars waard. Na afloop toch maar de foto's en de film gekocht die hiervan gemaakt is.

Voldaan aanvaarden we de terugreis naar het hotel. Lopend gingen we weer richting het centrum om onze maag te vullen, vandaag werd dat KFC omdat we hier een salade konden bestellen en we erg toe waren aan groenten, het was echter geen succes maar ja volgende keer beter zullen we maar zeggen. Na het eten op ons gemak door het stadje geslenterd en zittend op een bankje genoten van de ondergaande zon . Na een lekker ijsje als toetje begon de vermoeidheid toe te slaan en zochten we ons bed weer op.

Dinsdag 7 februari

Redelijk goed geslapen ondanks het onweer en de regen die met bakken tegelijk naar beneden kwam, het is inmiddels 7.30 uur en droog maar bewolkt.

Na het ontbijt hebben we de auto ingeladen en daarna heeft Peet een poging gedaan om te bellen met de luchthaven, na bijna een uur wachttijd met steeds tussendoor hetzelfde verhaaltje (goed dat het een gratis nummer is) kreeg hij te horen dat ze nog steeds niet wisten waar onze koffer was. Het bleek dat de medewerker die het formulier had ingevuld een verkeerd nummer van de koffer die nog weg was had genoteerd, Peet heeft toen wel het nummer dat het volgens ons moest zijn doorgegeven. Hopelijk komt het nog goed. De receptiemedewerker was zo vriendelijk om ons een kop thee te brengen om het wachten te verzachten.

Hierna gingen we op weg naar Te Anau een mooie weg er naar toe zeker toen de zon weer ging doorbreken, met name het eerste stuk langs het Wakatipumeer was erg mooi. Bij het hotel aangekomen (Lake view holiday park) bleek dat we een soort huisje hadden gehuurd, in principe kon je er met 5 personen in overnachten ook was er een klein keukentje in. Vanuit het raam aan de voorkant kijken we uit over het Te Anaumeer.

Nadat we een boterhammetje gegeten hadden zijn we richting dorp gewandeld om inkopen te gaan doen. Van te voren hadden we de boottocht voor morgen gereserveerd. In het dorp voor Peet toch maar een nieuwe broek gekocht omdat hij nog steeds in zijn reisbroek rondliep. Ook in dezelfde winkel een stekker gekocht zodat we in ieder geval de laptop en de Ipad konden laden. Toen we op weg waren naar een elektriciteitswinkel voor een telefoonlader kwamen we een echtpaar uit Melick (Nederland) tegen, samen met hun op een terras wat gedronken en gezellig zitten babbelen, zij hadden het grootste gedeelte van hun vakantie al achter de rug. Ondertussen hadden we besloten om vanavond zelf te gaan koken en bij de plaatselijke supermarkt hebben we de inkopen gedaan en Peter heeft daarvan een overheerlijke boerenomelet gemaakt.

Het eten lieten we zakken aan de oever van het meer en de zon deed hetzelfde. Toen we lekker afgekoeld waren zijn we naar binnen gegaan om een kop koffie te gaan zetten. En na nog wat gelezen te hebben zochten we ons bed op.

Woensdag 8 februari

Heerlijk geslapen vannacht maar om 7.00 uur waren we alle twee wakker en zijn we op gestaan en op ons gemak gaan ontbijten. Na een verfrissende douche Skype opgestart en ja Karin was online, gezellig even bijgepraat en onze mail gecheckt. Hierna begonnen we aan de reis naar Milford Sound onderweg zijn we een aantal malen gestopt om wat te bekijken alleen al het rijden op die weg is een feest, ieder moment is er wel weer iets anders moois te zien.

De eerste stop was bij Boyd Creek hier konden we even de benen strekken richting de waterval doch dit was maar een klein stukje en ook de waterval viel wat tegen. We reden weer langzaam verder waarna we stopten bij een uitgestrekt grasveld dat er wel heel bijzonder uitzag, mooi geel gekleurd met bloeiende graspluimen die danste in de wind.

De volgende stop was bij Mirror Lakes waar de bergen zich spiegelen in het meer. Verder nog een keer gestopt om een waterval van dichtbij te gaan bekijken. Net voor de Homertunnel aten we onze meegenomen boterhammetjes op en bij het wachten voor het stoplicht konden we de Kea's bewonderen die probeerden of er niets te eten te vinden was tussen de toeristen.

Nog eenmaal werd gestopt bij The Chasm hier is een indrukwekkende rotsformatie gevormd door het wild stromende water van de Cleddau rivier, hier kun je een 20 minuten durende wandeling maken om de watervallen en sculpturen in de rotsformatie te bewonderen.

Aangekomen bij Milford Sound volgde na een plaspauze een grote kop koffie en werd het langzaam tijd om richting de boot te gaan waar we gisteren reeds een plekje op gereserveerd hadden. Het was een kleine boot en we zaten eersterangs op het bovendek. Er volgde een adembenemende tocht met de nodige ohhhh en ahhhh's, het was bewolkt en er stond een behoorlijke wind maar het was gelukkig wel droog, dit schijnt niet zo vaak voor te komen er valt de meeste regen op dit stuk van heel Nieuw Zeeland. De wind zorgde ervoor dat het tasje van de filmcamera van de boot waaide en in de golven verdween, de rest van onze spullen hebben we toen maar veiligheidshalve aan de rugzak vastgemaakt.

Wat we zagen was erg afwisselend, zeerobben die lekker lagen te slapen op een rots, grote waterval waar we bijna onder door voeren met de boot, ook kwam een groot cruiseschip "binnen" varen dus we waren niet alleen. Twee uur later zette we weer voet aan wal en kon aan de terugreis begonnen worden. Op de heenreis had ik gereden en nu nam Peet de rit voor zijn rekening, in het dorp hebben we bij de chinees iets te eten gehaald en dat lekker in ons "huisje" opgepeuzeld.

Na een wandeling over de camping en de verschillende onderkomens bekeken te hebben zijn we aan het meer de meeuwen en eenden gaan voeren met de rijst die we nog over hadden gehouden. De avond werd verder gevuld met het veilig stellen van alle foto's en films op de computer en nog een uurtje gelezen. Hierna weer ons bedje opgezocht.

Donderdag 9 februari

Vannacht weer niet al te best geslapen, op de een of andere manier speelt de kwijtgeraakte koffer toch door mijn hoofd waardoor ik mijn rust niet zo goed kon vinden. Uiteindelijk toch in slaap gesukkeld doch ik was ook alweer vroeg (6 uur) wakker. Heb nog een uurtje gelezen in bed en ben toen het ontbijt gaan maken, Peet was inmiddels ook wakker geworden.

Nadat we ons gedoucht en aangekleed hadden zijn we naar de receptie gegaan om nogmaals te bellen met de vliegmaatschappij om te vragen of
ze al iets meer wisten over de koffer en warempel hij was gevonden en zou in de loop van de dag naar Te Anau gebracht worden, reden voor een feestje! De mensen bij de receptie merkten onze opluchting op en vroegen waar we vandaan kwamen aangezien we tot nu toe nog niemand tegen waren gekomen die ooit van Weert had gehoord wisten we niet wat ons overkwam toen Hannah vertelde dat ze vrienden had in ja je raad het al WEERT, ze was er al een aantal malen geweest met een soort uitwisseling van sport vereniging Laar en naar alle waarschijnlijkheid zou ze in september ook weer naar Weert komen. Een leuke gewaarwording, we hebben haar ons adres en telefoonnummer gegeven en aangeboden om ons te bezoeken en eventueel te overnachten als ze in Weert is. Het regende vandaag maar onze dag kon niet meer stuk en toen we buiten kwamen begon de lucht te breken en was er zelfs weer hier en daar wat blauws te zien.

Na de koffie zijn we naar het dorp gereden om boodschappen te halen en te tanken, eten deden we vanmiddag weer knus in ons huisje, en nadat we afgewassen hadden, tja dat moet wel omdat we "Vatima" (onze vaatwasser) niet meegenomen hebben, vertrokken we naar Manapouri.

Inmiddels was de zon gaan schijnen en in eerste instantie hebben we een stuk langs het meer gewandeld maar dat werd al snel te heet in de zon. Door het bos maakten we een wandeling richting Pearl Habor, het was een mooie wandeling en bij terugkomst bij de auto vonden we dat het tijd werd voor een kop koffie.
Hierna gingen we weer naar huis en waren we benieuwd of onze koffer al gearriveerd zou zijn, dit was niet zo maar Peet kreeg wel een telefoontje dat
de koffer was aangekomen in Queenstown en vandaag nog afgeleverd zou worden, dus nog even afwachten. Bij een ontspannend muziekje hebben we lekker zitten lezen en dadelijk zal ik langzaamaan beginnen met koken, we hadden Mexican Rijst, een gemarineerd bieflapje, bloemkool, sperciebonen en koolsalade, het leek wel een vijf sterren restaurant.

Vandaag een redelijk rustige dag maar wel lekker relaxt. Na het eten eerst nog even aan het meer gezeten maar de wind maakte het toch wat te
fris, we zijn toen maar bij de receptie in de zon gaan zitten en Peet trakteerde op een lekker ijsje als toetje. En ja hoor rond 19.30 uur arriveerde
de bus en gelukkig ook onze koffer we waren beiden toch wel erg opgelucht dat we onze spullen nu eindelijk compleet hebben. Uiteraard werden meteen alle batterijen geladen en het dagboek bijgewerkt en om 22.30 uur begon de vermoeidheid toe te slaan en zochten we voor de laatste maal in Te Anau ons bed op.

Vrijdag 10 februari

Vannacht heerlijk geslapen en rond 7.00 uur opgestaan. Eerst lekker op ons gemak ontbeten en een lunchpakket klaargemaakt voor onderweg. Om 8.50 uur zaten we gepakt en gezakt in de auto en begonnen we aan de reis naar Glenorchy, hier hadden we gisteravond reeds telefonisch een kamer gereserveerd in de plaatselijke Lodge.

Toen we vertrokken was het nog fris en bewolkt maar vanaf Kingstown (waar we een koffiestop hadden) werden we vergezeld door een stralende zon en de weg werd steeds mooier. We arriveerden rond 12.30 uur in Glenorchy volgens de gastvrouw kregen we de meest favoriete kamer aangeboden, het was een kamer met een klein balkonnetje en op de gang tegenover onze kamer hadden we een eigen toilet en een stukje verderop een eigen douche. Toen we onze spullen op de kamer hadden gezet aten we onze boterhammetjes op en gingen op weg naar Paradise. Ook dit ging over een adembenemend mooie weg met schitterende vergezichten, we werden er beiden stil van.

Bij Routeburn parkeerden we de auto om een van de tracks te gaan wandelen, we kozen voor de wandeling richting de waterval. Mede door het prachtige weer was het erg aangenaam dat we door het bos konden lopen ook dit was geweldig mooi en indrukwekkend je verwachte achter elke bocht dat er een Hobbit te voorschijn zou komen en het was zo stil dat je vanzelf overging tot fluisteren je waande je letterlijk en figuurlijk in het paradijs. Je had stukken die helemaal begroeid waren met mos het leek wel een gespreid bedje zo zacht zag het eruit.

Onderweg kwamen we nog een echtpaar tegen waarvan de vrouw oorspronkelijk uit Nederland kwam, we maakten van hun beiden een foto op de hang/wiebelbrug waarna zij ons op de foto zette. Toen we van de brug afkwamen kwamen we nog een Nederlands stelletje tegen, heel onwerkelijk zo ver van de bewoonde wereld. Na de wandeling eerst nog even genoten wan het zonnetje voordat we begonnen aan de terugtocht, onderweg nog een keer gestopt voor een foto bij een bijna droogstaande rivier.

In de Lodge was net toen we er aankwamen een bus Amerikanen "geland" die druk bezig waren met het zoeken van hun kamer en dus ook bij ons binnen kwamen wandelen. We liepen nog even naar de supermarkt om brood te halen zodat we morgen weer kunnen picknicken onderweg. Daarna gaan eten, Peet kreeg zijn Fisch en Chips en ik had de pasta van de dag met kip (na de vakantie kan ik kakelen, weer kip) champignons en spekjes, geserveerd met een lekkere salade. We hadden gepland om na het eten nog een avondwandeling in het dorpje te maken maar na het eten stak er plotseling een stormachtige wind op en we besloten toen de avond rustig lezend door te brengen in de recreatieruimte bij ons op de gang.

Zaterdag 11 februari

Na een primitief ontbijtje op onze kamer werd de auto ingepakt en vertrokken we de weg terug in de richting van Queenstown de zelfde mooie weg als gisteren maar nu in de andere richting. Het links rijden gaat steeds beter alleen gebruiken we nog regelmatig de ruitenwisser in plaats van de richtingaanwijzer.

Op weg naar Wanaka maakten we onze eerste stop in Arrowtown, dit was van oorsprong een goudzoekerstadje en er stonden nog een aantal oude gebouwen. Leuk om even gezien te hebben, bij de bakker dronken we koffie met een warme scones, hierna ging het verder midden tussen de bergen door via Cardrona naar Wanaka waar we omstreeks 13.00 uur aankwamen bij ons motel Bella Vista, het deed zijn naam eer aan het zag er mooi verzorgd uit.

Omdat het de bedoeling was om hier de Rob Roy wandeling te gaan doen hebben we na overleg met de eigenaar nog een nachtje bijgeboekt omdat als we nu nog moesten starten het wel laat zou worden. Volgens hem was het een uur rijden heen en weer een uur terug en dan daar ongeveer 4 uur lopen, en aangezien we nog niet gegeten hadden zou het wel laat gaan worden. We gaan die wandeling dus morgenvroeg doen als we lekker fit zijn. Toen we alle spullen op de kamer hadden gezet en gegeten zijn we een wandeling gaan maken naar het meer en langs het meer tot de Waterfall creek. Hier hebben we een klein uurtje aan de waterkant gezeten waarna we weer terugwandelden.

Terug op de kamer moest ik toch even gaan liggen en mijn ogen sluiten in verband met het vele licht, het is namelijk nog steeds stralend weer met een strak blauwe lucht. De vermoeidheid eiste zijn tol en ik heb zeker een half uur geslapen. Peet maakte me wakker om te gaan eten, hij had gehoord dat er een erg goed Indiaas restaurant was in de buurt van het hotel (Bombay), hier hebben we inderdaad heerlijk gegeten. Na het eten zijn we naar het internetcafé gegaan omdat we voor een paar nachten een kamer wilde boeken in Greymouth hier willen we dinsdag en woensdagnacht blijven. Via internet lukte het niet wel konden we zien dat er nog plek was en hebben later vanuit een telefooncel gereserveerd. Wel hebben we meteen maar even onze mail nagekeken en een paar mensen een mail gestuurd met onze ervaringen tot nu toe. Terug op de kamer nog even gelezen en TV gekeken en op tijd gaan slapen.

Zondag 12 februari

Vanmorgen na een heerlijke nacht en dito ontbijt vertrokken naar Glendu Bay het was een rit van een uur over een onverharde weg tot de parkeerplaats waar we de auto parkeerden.

Hier begonnen we aan de Rob Roy trail het was een behoorlijk pittige klim, ik (Truus) had met name moeite met de ijle lucht en na zo'n tweeënhalf uur lopen met regelmatig pauze kwamen we aan op de top het was de inspanning dubbel en dwars waard met een magnifiek uitzicht op de gletsjer. Onze lunch aten we op met het mooiste uitzicht ooit deze vakantie.

Na een uur rusten begonnen we aan de terugtocht doch ook dit was nog behoorlijk moeilijk, zeker toen Peet last kreeg van verzuring in de benen en hier niet meer echt controle over had. Ik was dan ook erg blij toen we weer terug waren bij de auto, het was inmiddels kwart voor vier geworden.

Nadat we op de parkeerplaats nog wat gedronken hadden en een appel gegeten zijn we teruggereden naar het hotel. Onderweg kwamen we nog een ouder echtpaar tegen die op weg waren naar de kust maar zich dus duidelijk verreden hadden we hebben ze de plattegrond van Wanaka die we in de auto hadden liggen gegeven zodat ze zich ietwat konden oriënteren.

Omdat we gisteren erg lekker hadden gegeten bij het Indiaas restaurant zijn we hier vandaag ook weer naar teruggegaan, de eigenaar herkende ons en we werden hartelijk door hem ontvangen. Ook vandaag smaakte het eten voortreffelijk. Na het eten liepen we naar het meer om daar op een bankje lekker uit te buiken zodat we plaats kregen voor het ijsje dat we ons op de top van de berg beloofd hadden. Op het bankje zat ook een meisje die allerlei foldertjes aan het doorbladeren was, we raakten met haar aan de praat en ze vertelde dat ze uit Zwitserland kwam en eerst al een paar maanden op het Noorder-eiland had gewerkt en rond getrokken en nu op het Zuider-eiland, hier had ze net twee maanden gewerkt op een geitenboerderij waar ze ook kaas maakten. Zij maakte in Zwitserland ook kaas en zou daar ook graag een geitenboerderij beginnen vertelde ze maar dat was wel moeilijk te realiseren of ze zou moeten trouwen met een boer die ook bereidt zou zijn om geiten te gaan houden en daar geloofde ze nog niet zo in.

Omdat na dit praatje inmiddels alle twee de ijssalons gesloten waren zijn we maar teruggelopen naar het hotel, ik had inmiddels behoorlijk pijn in mijn zij en moeite met ademhalen, bij aankomst in het hotel een paar tabletten genomen waarna de pijn wat wegzakte. We hadden ook een andere kamer gekregen omdat onze kamer alweer gereserveerd was door andere gasten, we hadden nu een famely-room, deze was uitgerust met een grote badkamer met een ligbad, hier ben ik lekker in gaan ontspannen. Na mijn dagboek grotendeels bijgewerkt te hebben zocht ik ook mijn bed op, Peet lag er al in en was vertrokken naar dromenland.

Maandag 13 februari

Vanmorgen rond 9.00 uur vertrokken vanuit Wannaka richting Fox Glasier het is een rit van zo,n 4 uur maar hier te mogen rijden is gewoon een feest. Je komt ogen te kort om te genieten van al het moois dat er te zien is onderweg.

De eerste keer stopten we bij de Thunder falls en Fantail Falls dit om weer even de benen te kunnen strekken. Via Makarora bereikten we Haast waar we een koffiestop hielden, Haast staat groot op de kaart maar het was niet veel meer dan een straat met een paar huizen.

De weg hierna was fantastisch met een heel aparte begroeiing van diverse planten je raakt er compleet geëmotioneerd van.
Om ongeveer 13.30 uur kwamen we aan bij het hotel, ook weer een Bella Vista en ook dit was weer keurig verzorgd. Op de kamer eerst een boterhammetje gegeten en ons laten inschrijven voor de helikoptervlucht van 18.00 uur.

Hierna gingen we naar de parkeerplaats bij Lake Matheson waar we de rondwandeling rond het meer liepen, het waaide een beetje en daardoor was het water niet rimpelloos glad, jammer morgenvroeg opnieuw proberen. Ondanks de wind was het toch een mooie wandeling mede doordat de zon lekker scheen.

Nadat we nog wat gedronken hadden bij het Matheson cafékeerden we terug naar het hotel om te kijken of de vlucht zou doorgaan. En ja hoor ze zouden vliegen en landen op de gletsjer. We werden door de man van het boekingsbureau naar de plek gebracht waar de heli ons zou ophalen, en wederom volgde een WOW ervaring. We zaten samen voor in de heli het was de planning dat we eerst over mount Cook zouden vliegen en landen op de Fox Glasier gletsjer. Aangezien mount Cook in de wolken lag vloog hij hier niet naar toe, onderweg werd nog geland om twee andere passagiers op te pikken. In eerste instantie liet hij ons de Franz Josef Gletsjer zien en daarna de Fox het is een magnifiek gezicht en bijna niet te omschrijven, jammer genoeg was er echter geen gelegenheid om veilig te landen op de gletsjer omdat de landingsplek in de wolken lag, maar daarom hebben we wel een kwartier langer gevlogen en werd achteraf de prijs aangepast.

Weer een bijzondere ervaring rijker reden we hierna weer naar het Matheson restaurant waar we lekker een pizza met salade gegeten hebben. Moe maar voldaan gingen we hierna terug naar het hotel,inmiddels was het gaan regenen, hopelijk is het morgenvroeg droog aangezien we van plan zijn om rond 6 uur nogmaal naar het meer te gaan omdat het in de ochtend op z'n mooist is. Afwachten dus.....

Dinsdag 14 februari   VALENTIJNSDAG!!!

Vanmorgen om 6.15 uur liep de wekker af maar helaas het regende nog steeds en zelfs harder dan gisterenavond dus kropen we nog lekker terug in bed.

Na het ontbijt de auto ingeruimd en vertrokken naar Greymouth. Gelukkig dat we toch nog gisteren de helikoptervlucht hadden gedaan omdat ze vandaag door het slechte weer niet vlogen. Toen we vertrokken was het droog en we namen nog een keer de kans om Lake Matheson te zien spiegelen doch toen we er aankwamen was het weer gaan regenen, we hebben nog een uur gelopen en waren inmiddels flink nat geworden. Toen toch maar op weg gegaan.

Via Franz Josef Glacier, Whataroa reden we naar Harihari waar we een koffiestop hielden, het regende nog steeds dus aten we tijdens het rijden onze boterhammetjes op die ik vanmorgen gesmeerd had. Ondanks de regen was het toch een heel mooie route en via Ross en Hokitika kwamen we omstreeks 14.00 uur in Greymouth aan.

Hier hadden we telefonisch een large suite gehuurd op een top 10 vakantiepark, het is een knus houten appartementje met een badkamer, een eigen keukentje en een sofa waar je lekker relaxt op kunt hangen, verder zitten we twee minuten lopen van het strand vandaan een ideaal plekje. Toen we de spullen naar binnen gebracht hadden, het was inmiddels weer droog geworden zijn we naar het centrum gegaan om inkopen te doen, hier zagen we voor het eerst het Red Warehouse nadat we hier rondgekeken hadden zijn we bij de supermarkt (Countdown) die er naast lag de boodschappen gaan doen voor het avond eten, we aten vanavond een schnitzel met gemengde salade en rijst.

Van te voren ben ik de was gaan doen en na het eten en de afwas maakten we nog een wandeling langs het strand, op de terugweg haalden we een ijsje dat ik Peet beloofd had tijdens de Rob Roy wandeling. Inmiddels hebben we ook reeds een overnachting geboekt in Kaikoura en de boottocht om de walvissen te gaan spotten. De avond verder lekker rustig doorgebracht.

Woensdag 15 februari

Vanmorgen nadat we ontbeten hadden zijn we in eerste instantie een aantal overnachtingen gaan boeken in Nelson, het was wederom stralend zonnig weer en gingen daarna op weg naar Lake Brunner.

Bij het Stationhouse Café dronken we een kop koffie en maakten daarna een wandeling langs het meer of te wel de Lake Side Walk, we koesterden ons lekker in het zonnetje en maakten een praatje met een man die aan het vissen was. Ook hier weer kraakhelder water je kon de vissen zo zien zwemmen. Toen we terugliepen was inmiddels ook de vrouw van de visser gearriveerd en ook met haar een praatje gemaakt. Het bleek dat ze oorspronkelijk uit Duitsland kwamen en 20 jaar geleden voor het eerst in Nieuw Zeeland kwamen en overnachten bij Lake Brunner. Ondertussen woonden ze al 12 jaar in Wellington maar kwamen ieder jaar naar het meer om te vissen en omdat het er heerlijk rustig was. Ze gaf ons nog een paar tips voor als we in Nelson waren en een wandeling in Kaikoura.

Na een plaspauze zijn we de Rakaitane Track gaan lopen ook nu moesten we weer eerst over een wiebelende hangbrug en al wandelend werd nogmaals duidelijk waarom de varen het symbool van Nieuw Zeeland is er groeien hier wel honderd verschillende soorten en modellen en de een nog groter dan de ander, sommige zijn zelfs uitgegroeid tot een soort palmboom. Bij de uitkijkpost over het meer spiegelde ook dit meer, zelfs beter dan Lake Matheson.

Toen we terugkwamen bij de auto hebben we onze boterhammetjes opgegeten en gingen we via een senic road richting Shanty Town, toen we hier aankwamen bleek dat de entree 30 dollar per persoon was en we hadden maar een uurtje om daar rond te kijken we zijn toen maar verder gereden naar Punakaiki naar de Pancake Rocks en de Blowholes, om 17.50 uur zou het vloed zijn en dan was de kans op spuitende blowholes het grootst. Eerst hebben we nog wat gedronken en daarna zijn we gaan rondwandelen.

Het is een prachtig gezicht zoals de rotsen door het water zijn uitgesleten en inderdaad als pannenkoeken op elkaar gestapeld zijn. Jammer genoeg was het weer te mooi en de zee te rustig zodat de verwachte Blowholes uitbleven we hebben nog ruim een half uur langer gewacht en zijn toen maar aan de terugreis naar huis begonnen. In het huisje aangekomen een soort Chili con Carne gemaakt en na het eten zijn we met het restje eten naar het strand gelopen om de meeuwen te voeren maar die hadden of hun buik vol of het was niet goed genoeg want we hebben er maar een paar gezien en die vlogen gewoon voorbij. Om 21.00 uur kreeg ik een inzinking en heb even later het bed opgezocht, gelukkig goed geslapen want morgen staat een reisdag van minimaal 6 uur op her programma via de Arthurs Pass naar de ander kant van het eiland.

Donderdag 16 februari

Om 8.45 uur verlieten we Greymouth om via de Arthurs Pass naar Kaikoura te gaan.

Ook vandaag werden we weer vergezeld door een vrolijk schijnend zonnetje, dit maakt dat alles er nog veel mooier en zeker groener uitziet. Het wordt ons steeds meer duidelijk waarom mensen die hier een keer geweest zijn terug willen komen.

Hoe hoger we kwamen hoe mistiger het werd, doch toen we eenmaal over "De heuvel" waren kwam de zon weer door. Bovenop de Arthurs Pass hielden we pauze en nam ik het tweede gedeelte van de reis voor mijn rekening. Tot Sheffield volgende we de 73 en bogen toen af naar de 72 richting Oxford hier zijn we gestopt om de boodschappen die we nodig hadden te halen. "Marijke" vertelde ons dat als we doorreden we omstreeks 15.00 uur bij het park zouden aankomen, ook vandaag aten we gewoon onder het rijden onze boterhammetjes op.

Nadat we ingecheckt hadden (we hebben een heel vrolijk wit met rood huisje) zijn we naar de Whale watching gegaan om te kijken of we de boottocht die we voor morgen om 10.30 uur gereserveerd hadden konden vervroegen. Dit was geen probleem en nu gaan we met de boot van 7.45 uur, we moeten dan wel vroeg uit de veren maar hebben daarna wat meer ruimte om naar Nelson te rijden. Hierna zijn we het dorpje ingewandeld naar het infocentrum, hier verkocht Mariet, Peter een jas die hij "gevonden" had....(Grapje, Mariet was ook Nederlands). Van haar kregen we een paar adviezen voor de wandeling en waar we lekker konden gaan eten.

Na een cappuccino in de zon op het terras gingen we terug om de auto op te halen en te gaan eten bij hotel De Pier, Peet had lekkere spareribs en ik had een pasta. Na het eten reden we verder naar het uiterste puntje van Kaikoura om daar te gaan wandelen, bij de parkeerplaats zagen we de eerste zeerobben al op het strand liggen. Het was de bedoeling om over het strand een gedeelte van de wandeling te doen en over het pad terug te komen maar de vloed kwam alweer opzetten en we durfden het niet aan om over het strand verder te lopen omdat we niet wisten hoe snel het water weer zou opkomen.

We hebben daarom een gedeelte van het wandelpad gelopen maar het begon af te koelen en te waaien en we zijn toen maar langzaam teruggelopen naar de auto, onderweg dachten we een paar kleine pinguïns te zien maar bij nader inzien waren het toch gewoon twee vogels. Terug in het huisje mijn dagboek bijgewerkt en TV gekeken morgen moeten we vroeg uit de veren dus niet te laat naar bed.

Vrijdag 17 februari.

Vanmorgen liep om 6.30 uur de wekker af, we zouden gaan Walvis spotten en moesten ons om 7.45 uur melden. Na een boterham gegeten te hebben werd de auto ingeladen en vertrokken we naar het boekingskantoor om ons te melden, we kregen eerst nog uitleg over de gebruiken aan boord en werden toen met een bus naar de haven gebracht. We gingen aan boord van een snelle catamaran.

Het was prachtig weer, volop zon en zo vroeg op de dag al 15 graden. En we hadden meer geluk na bijna een kwartier varen werd de eerste potvis gesignaleerd de boot werd stil gelegd en iedereen zocht een plaatsje aan dek om het enorme beest te bewonderen, in eerste instantie ligt hij een hele poos aan de wateroppervlakte en blaast regelmatig water omhoog, na een poos verdwijnt hij even onder water om daarna met een prachtige zwaai van zijn staartvin onder water te verdwijnen.

We hebben vier van deze mooie vissen mogen bewonderen, het is ongelooflijk als je ziet hoe groot en log ze zijn en dan zo sierlijk afscheid kunnen nemen. Hopelijk zijn de foto's en films goed gelukt. Om 11.00 uur werden we weer afgezet in de haven en stond de bus klaar om ons weer mee terug te nemen. Weer een onvergetelijke belevenis.

Na een kop koffie en een bananen/chocolade scones begonnen we aan de reis naar Richmond, ook vandaag was het landschap weer erg afwisselend, heuvelachtig met zacht wuivend goudgeel gras dat sierlijk bewoog in de wind en met de zon erop was het nog mooier. Onze lunch aten we ook vandaag weer gewoon onderweg op.

In Tui Glen, (een heel klein dorpje) hadden we een tankstop, toen Peter uitgestapt was wilde een hond de auto in, hij schoot tussen Peet's benen door en zat al half in de auto, Peet had echter nog niets gemerkt en deed de deur dicht gelukkig niet al te hard want het beest zat ertussen,hij was ook weer erg snel weg toen Peet de deur opendeed, zo te zien had hij er niets aan overgehouden. We aten daar ook een lekker ijsje waarna het verder ging naar Richmond.

De huisjes die we krijgen toebedeeld worden steeds groter, en luxer. Nadat we uitgepakt hadden zijn we naar het dorp gewandeld om inkopen te gaan doen, bij een groentewinkeltje kochten we verschillende soorten groenten om te wokken. Het meisje bij de kassa vroeg waar we vandaan kwamen en gaf ons allerlei tips om te gaan doen ze werd tijdens het vertellen steeds enthousiaster en ook andere klanten werden erbij betrokken. Peet heeft een aantal aantekeningen gemaakt en daarna gingen we verder met het halen van de boodschappen, er was een ruime supermarkt en hiervandaan namen we brood en vlees mee en een fles wijn en wat lekkers voor vanavond.

Terug in het huisje ben ik begonnen met het schoonmaken van de groeten en heeft Peet alles lekker gewokt, heerlijk gegeten. De rest van de avond lekker geluierd met een wijntje, nootjes en chips.

Zaterdag 18 februari

Vanmorgen na het ontbijt vertrokken naar Nelson, hier zou op zaterdagochtend een erg leuke markt zijn, die geadviseerd werd om te gaan bezoeken. Het was een gezellige markt met allerlei kraampjes, variërend van kunst tot plantjes uit eigen tuin en groeten en fruit ook zelf geteeld. Op een gegeven moment dacht Peet Nederlands te horen bij een van de kraampjes en ja hoor een Nederlandse mevrouw runde op de markt (samen met twee dochters) een koffiekraam ook had ze appeltaart (volgens een recept uit de margriet). Verder bakte ze oliebollen doch die leken in de verste verte niet op de Nederlandse oliebollen, maar ze waren wel erg lekker. Uiteraard gingen we bij haar aan de koffie met appeltaart.

Daarna wandelden we verder over de markt. Nadat we alles twee keer gezien hadden gingen we terug voor nog een kop Nederlandse koffie en een oliebol, het was ondertussen wat minder druk en moeders kwam gezellig met ons babbelen. Ze woonde inmiddels negen jaar in Nieuw Zeeland en was sinds afgelopen jaar weduwe, ook waren haar drie kinderen de deur uit en miste ze het toch wel om Nederlands te kunnen praten. Ze gaf aan het ook niet altijd even makkelijk te hebben gehad, maar ze hield van het vrijheid blijheid gevoel van dit land. Nadat we nog een poosje door de stad geslenterd hadden gingen we weer terug naar het huisje en haalden eerst nog boodschappen voor vanavond, Peet ontdekte een Suchibar dus die was snel klaar met zijn eten en zelf deed ik het vanavond eenvoudig met een salade en een champignon omelet. Aan de overkant van het park was een informatiecentrum, daar gaan vragen welke mogelijkheden we nog hadden om de rest van de middag te vullen.

We kregen de tip om naar Rabbit Island te gaan, we wisten niet wat we hiervan moesten verwachten maar we kwamen aan bij een prachtig mooi strand en ondanks het mooie weer en het feit dat het zaterdag was, was het er heerlijk rustig, eerst een uurtje langs het strand gewandeld heerlijk op blote voeten door de branding. Om niet te verbranden zijn we daarna een poosje in de schaduw van een boom gaan zitten om mensen te kijken.

Nadat we uitgerust waren hebben we nog een wandeling gemaakt de andere kant op, toen we daar liepen kwam er een bruidje aan met haar kersverse echtgenoot en de bruidsmeisjes en bruidsmannen om foto's te maken, door het mooie weer was het hiervoor ook een uniek plekje. Terug thuis gegeten en de rest van de avond lekker ontspannen doorgebracht.

Zondag 19 februari

Vannacht heerlijk geslapen en na het ontbijt zaten we om 9.00 uur in de auto op weg naar Tasman Park, het was een bewolkte morgen.

Na een klein uur rijden stopten we bij een idyllisch gelegen baaitje en de zon begon voorzichtig aanstalten te maken om op te staan. We maakten een wandeling rond de plas en op het eind punt stond een heel aparte camper een beetje in de hippie stijl, hier bleek een vader met zijn dochtertje in te logeren, hij haalde elke vrijdag zijn dochter op en zocht dan met zijn camper een mooi plekje op.

Nog even met hem gebabbeld waarna we onze reis vervolgde. Bij het eerste en tevens laatste café parkeerden we de auto en maakte een korte wandeling in de omgeving, ook vandaag werd de wandeling opgeluisterd door het geluid van honderden krekels. Hierna was het uiteraard tijd voor een lekkere kop koffie inclusief muffin.

Na een plaspauze begonnen we aan de wandeling langs de kust, het eerste punt dat we bereikten was Portes Bay en de volgende was Tinline Bay, hier hadden een aantal mensen heel kunstig stenen gestapeld wat een grappig gezicht was, er waren echte kunstwerkjes bij. De wandeling ging verder tot aan de Coquille Bay. Hier waren we noodgedwongen om om te keren het water stond nog te hoog om verder door te lopen en wachten tot het eb was duurde nog erg lang, het zou pas om 16.00 uur eb zijn vandaag. Na een aantal foto's gemaakt te hebben begonnen we langzaam terug te lopen.

Op de heenweg hadden we gezien dat je op twee plekken naar Portes Beach kon lopen en besloten op de terugweg over het strand te gaan, het was heel bijzonder want er was echt helemaal niemand te zien, alleen zagen we heel in de verte iemand op een paard over het strand galopperen, ik maakte een foto van onze voetstappen in de zand.

Toen we terug kwamen bij de auto zijn we eerst op een zonnig plekje in het gras onze boterhammetjes gaan opeten. Hierna gingen we op weg naar Mapua, het "groentemeisje" had ons dat als tip meegegeven.

Toen we de weg opdraaide stond daar een jonge en meisje te liften en we vonden het wel gezellig om hun mee te nemen, beiden kwamen uit Duitsland. Stefan kwam uit de buurt van Koblenz en het meisje uit Dusseldorf, het meisje was al een aantal maanden in NZ en Stefan 6 weken hij zou in totaal drie maanden blijven. Het meisje was bezig met werk te zoeken ze dacht eraan om te gaan appels plukken dit om de rest van de reis te kunnen bekostigen. Ze logeerden in Motueka hier stapten ze uit bij het tankstation waar wij de benzine aanvulden, we wensten elkaar nog een mooie tijd toe.

Mapua bleek een klein dorpje te zijn en ja ook hier hadden ze koffie dus eerst tijd voor een pauze en daarna richting de haven, hier kwamen we gelijktijdig aan met een bruidje die daar hun bruidsfoto's kwamen maken, er waren drie mannen bij die alle drie hetzelfde gekleed waren, zwarte bootschoenen, grijze korte broek, zwart overhemd en grijze hoed.

Een van de drie bleek de bruidegom te zijn, het zag er wel komisch uit met zijn korte broek. Gepoogd om hier nog een stukje te wandelen maar het water was inmiddels alweer aan het stijgen daarom zijn we lekker uit de wind op een bankje gaan zitten en hebben zo gekeken hoe de bruidsrapportage tot stand kwam.

Plotseling kwamen twee dames de hoek om met een wel erg lekker ogend ijsje, Peet had hier wel zin in en ik zou hier wel even voor gaan zorgen. Bij het restaurant naar binnen en ja hoor ze hadden ijs, 2 ijsjes voor 25 dollar dat ging met toch echt wel te ver, dan maar geen ijs. Er lag echter even verderop een ijswinkeltje en daar haalden we voor 9 dollar 2 overheerlijke ijsjes, dat was dus iets prijsvriendelijker.

Terug thuis nog even uitgerust en onze schoenen schoongemaakt waar nog een half strand aan zat. Hierna zijn we bij de Thai in het dorp gaan eten, erg lekker. De rest van de avond luierend doorgebracht en alle foto's en films veilig gesteld. Morgen gaan we verder naar Pohara.

Maandag 20 februari

We vertrokken vanuit Richmond met een zwaar bewolkte hemel en even later vielen er ook een paar druppels regen uit doch dit was maar van korte duur. De weg naar Takaka Hill is erg bochtig over een afstand van 25 kilometer zijn er 290 bochten, eerst klim je rustig aan de berg op om daarna aan de andere kant aan de afdaling te beginnen.

Tijdens de reis kwamen we ongeveer langs de Pupusprings en hiervoor maakten we een kleine omweg om daar te gaan wandelen. Het is de grootste bron in Australië en Nieuw Zeeland met kristal helder water met een constante temperatuur van 11 graden. Ook hier weer een prachtig natuurgebied.

Hierna reden we terug naar Takaka, hier in eerste instantie even rondgewandeld en koffie gedronken. Bij de supermarkt deden we onze boodschappen waarna we onze reis vervolgden naar Pohara. Ook hier hebben we weer een heerlijk huisje vlak aan zee.

Nadat we onze lunch hadden verorberd ben ik, hoe kan het ook anders op maandag de was gaan doen. Daarna was het tijd voor een strandwandeling, eerst goed insmeren en daarna heerlijk op de blote voeten door de branding kuieren. Het geeft zo'n 100% vakantiegevoel dat is echt genieten.

Toen we terug kwamen bij ons huisje bleek dat we Nederlandse buren hadden, Ria en Frans uit Santpoort de rest van de middag gezellig onder het genot van een hapje en een drankje zitten babbelen, zij kwamen vanaf het Noorder-eiland waar Ria een vriendin had wonen en zij bleven nog tot 6 april dus zij hadden nog 6 weken te gaan, ik voelde een klein beetje jaloezie opkomen. Omstreeks 19.00 uur begonnen met koken en lekker gegeten, wokgroenten met bief en rijst.

Nadat we afgewassen hadden hebben we de meeuwen gevoerd op het strand een leuk gezicht hoe ze de stukjes brood zo uit de lucht opvangen. Na nog een wandeling over de camping zochten we ons huisje weer op om te gaan mailen en met een lekker glas wijn werkte ik mijn dagboek bij.

Dinsdag 21 februari

Vanmorgen rustig gestart, na het ontbijt eerst nog met Karin geskypt en na afgewassen te hebben vertrokken we, het was de bedoeling om te gaan wandelen bij Totaranui maar de dame bij de receptie had ons al gewaarschuwd dat de weg waarschijnlijk niet open was.

Het heeft in december 40 uur onafgebroken gestortregend waardoor hele stukken van de weg zijn weggespoeld. Volgens haar konden we wel tot bij Wainui Bay komen en van daaruit waren er ook een aantal wandelingen mogelijk. Onderweg zagen we wat het noodweer voor schade had aangericht, stukken van de weg waren weggespoeld en zelfs een huis had het noodweer niet overleefd.

Inmiddels was weer heel voorzichtig het zonnetje doorgekomen en we besloten om vanuit Wainui Bay naar Taupo Point te wandelen, deed bleek echter alleen bij laag tij te kunnen dus op een gegeven moment konden we niet meer verder, we hebben toen een grote loop langs het strand gemaakt, dit idee hadden ook wel honderd vogels die toen we de hoek omkwamen een veilig plekje zochten.

Ook zagen we honderden kleine krabbetjes verdwijnen in de gaten langs de kustlijn. Omstreeks 12.15 uur kwamen we terug bij de auto en aten aan de picknicktafel eerst onze boterham op. Hierna gingen we op weg naar de Wainui Falls bij de parkeerplaats stond vermeld dat er een viertal moeilijke plekken zaten op de route door de regen en dat goed schoeisel gewenst was. Opgewekt gingen we op pad en na een poos moesten we via een stenen pad de rivier oversteken en even later nog een keer, kippetje eitje dachten we maar het echte werk moest nog komen, na een poos door het bos gelopen te hebben kwamen we bij een stuk waar een gedeelte van het pad was weggespoeld en moesten we klauteren om weer bij het pad te komen, even later nog een keer en de volgende klauterpartij zag er in onze ogen niet al te makkelijk uit ook begon het donkerder te worden en zag het ernaar uit dat het zou gaan regenen, om te voorkomen dat een van ons zou uitglijden en dit het einde van de vakantie zou worden zijn we toch maar omgekeerd en terug gelopen naar de auto.

Via het Holiday Park reden we naar Takaka waar we ons trakteerden op een lekkere cappuccino en een eigen gebakken koekje. Hierna even dollars "tanken" en boodschappen halen, we kwamen nog een Nederlands echtpaar tegen en even met hun gebabbeld over hun en onze ervaringen.

Hierna de boodschappen gehaald en terug naar ons onderkomen. We waren net op tijd thuis want even later brak de bui die al een poosje dreigde los, in het huisje eerst wat gelezen en de reis voor morgen uitgestippeld we gaan dan naar Picton. Peter heeft later gekookt en ik doodde de tijd met een glaasje wijn en een paar knabbeltjes tot het eten klaar was. De rest van de avond binnen gebleven omdat het tot nu toe nog steeds regent (20.15 uur). Nog wat TV gekeken en spelletjes gedaan maar om 22.00 uur ging ineens bij mij "het licht" uit.

Woensdag 22 februari

Na een voortreffelijke nacht reden we vandaag dezelfde bochtige weg maar nu in de tegenovergestelde richting en in de regen, deze keer was Peter de chauffeur. Net voor Richmond kwamen langs Richmonds estate waar we een koffiestop hielden het was een vrij nieuw optrekje met een 8 tal huisjes en het lag heerlijk rustig verscholen langs de weg. Ondanks de regen had het een zonnige uitstraling. Na een heerlijke cappuccino vervolgden we de reis naar Picton, af en toe kwam heel voorzichtig een waterig zonnetje te voorschijn maar over het algemeen bleef het nat.

Het tweede gedeelte van de reis ging ook weer over een behoorlijk bochtige weg met hier en daar schitterden uitzicht, ook nu was het weer een feest om te rijden.

Na de lunch gingen we naar de haven om de reis voor morgen te reserveren, dit bleek moeilijker dan we dachten, er waren vanwege het weer (zeiden ze) een aantal boten uitgevallen en veel mensen moesten omgeboekt worden dus er viel niets te reserveren. We konden eventueel naar de concurrent gaan aan de overkant van de haven. We zijn toen maar het stadje ingegaan maar dit was vanwege het weer ook meer winkel in winkel uit en nadat we koffie hadden gedronken gingen we terug naar ons onderkomen en doodde de tijd met lezen.

Later op de avond terug gegaan naar het stadje om te gaan eten, ik had een pizza en Peter spareribs en frites. Na het eten deden we nogmaals een poging om de overtocht te boeken en nu was het geen enkel probleem, we reserveerden de boot van 10.05 uur en moesten ons 9.15 uur inchecken dus dat was geregeld en gaf wat meer rust.

Hierna gingen we nog op zoek naar een tankstation, dit was nog niet zo makkelijk omdat het eerste al gesloten was en het volgende was doordat ze het aan het verbouwen waren niet meteen herkenbaar, gelukkig hielp "Marijke" ons bij de zoektocht. Terug op de kamer werd alles voor morgen klaargelegd en werd de rest zo compact mogelijk ingepakt omdat we morgen de auto moeten achterlaten en alles handmatig aan boord moeten krijgen. Nog wat gelezen en rond 23.00 uur gaan slapen. Morgen wordt een lange dag.

Donderdag 23 februari

Vannacht een paar keer wakker geworden, het regende nog steeds en er stond een behoorlijke wind, niet echt weer om de zee op te gaan maar afwachten of de boot morgen vertrekt.

Na ontbeten te hebben werd gedoucht en nadat de auto ingepakt was vertrokken we naar de haven. Eerst moesten we de auto inleveren die ons over het Zuider-eiland vergezeld had, we hebben hier 2905 kilometer rond gereden en de tweede dag zagen we bij de parkeerplaats dat er een klein barstje in de achterbumper zat, waarschijnlijk heeft hier iemand op de parkeerplaats tegen aan gereden, we moesten een schade formulier invullen en toen was alles geregeld en konden we gaan inchecken voor de boot.

De boot vertrok op de geplande tijd, het was inmiddels droog maar wel nog bewolkt. We gingen buiten op het achterdek zitten om zo het land achter ons te zien verdwijnen we voeren door de Malborough Sounds en even later zagen we een mooie regenboog verschijnen. Tijdens de reis kwam de zon regelmatig door en de zee was rustig, gelukkig was de wind gaan liggen en op het achterdek was het goed toeven. Peter zorgde als een echte gentleman voor koffie en een muffin.

We besloten om op het schip wat warms te eten omdat we niet wisten hoe de reisdag verder zou verlopen en we beter vanavond een boterhammetje konden eten. Peet at Fish and chips en ik had rijst met kip.

Omstreeks 13.15 uur meerde de boot aan in Wellington en konden we van boord, eerst de koffers ophalen en daarna de auto nu hebben we een rode RAV4 die ons het Noorder-eiland mag laten zien.

Het was inmiddels behoorlijk gaan waaien en een van ons moest de deur vasthouden en de ander moest de koffers in de bak leggen anders zou de deur er zo maar uit kunnen waaien. Toen we de stad verlaten hadden ging het eerste stuk van de weg langs de kust, de wind zorgde voor behoorlijke golven en uiteraard stopten we om dit op film vast te leggen. Hierna ging het verder want we moesten nog wat kilometers afleggen vandaag voordat we op de bestemming in Ohakune zouden arriveren.

Onderweg pauzeerden we in een tot café omgebouwd kerkje in Whangaehu, we konden lekker buiten zitten in de omsloten tuin, het weer was erg wisselvallig af en toe een bui en tussendoor zonnig, we arriveerden om 17.45 uur bij ons onderkomen en werden vriendelijk door de beheerder ontvangen. Het bleek dat we ook nu weer Nederlandse buren hadden, en jonger stel die een dag eerder met de boot waren overgestoken, even met ze gebabbeld en daarna een boterham gegeten.

Na het eten nog naar het dorp gegaan om inkopen te doen zodat we morgen vroeg weer lekker kunnen ontbijten met een gebakken eitje. Het plan om de Tongariro Crossing te gaan lopen was na de Rob Roy wandeling bij Peter al op een laag pitje komen ter staan en nadat we met de beheerder gesproken hadden is het definitief geskipt, de weersvoorspellingen voor morgen zijn niet goed, regen en zware bewolking dus het zicht is minimaal en niet aan te raden. Dit betekent dat we andere plannen moeten maken voor morgen, maar even afwachten wat het weer gaat doen. 's Avonds TV gekeken, dagboek bijgewerkt en gelezen. Voor het slapen gaan hielden we nog eerst een jacht op alles wat vloog en hier waren we wel even mee bezig aangezien we vlak langs een watertje liggen en er nogal wat muggen zitten.

Vrijdag 24 februari

Vannacht wederom heerlijk geslapen, en Peter verzorgde vanmorgen een ontbijt met een gebakken eitje. Na de verdere ochtendrituelen gingen we eerst naar de beheerder die ons wat tips gaf om te wandelen in de omgeving en bij Whakapapa. Ook reserveerde hij het volgende onderkomen Rotorua voor de komende twee nachten. Verder kregen we een nieuwe koekenpan omdat die wat er stond meer begon te lijken op een wok, hij was helemaal krom getrokken en dit functioneert op een elektrisch pitje niet optimaal. De gastvrijheid van gisteren werd vandaag nog eens extra bevestigd.

We gingen in eerste instantie naar Whakapapa om daar te gaan wandelen, in het informatie centrum een paar routes bekeken waarna we op pad gingen, het plan was om de Whakapapanui Walk te gaan doen en we gingen met de beste bedoeling op pad, hier en daar was het pad erg glibberig en nat en na een kwartier lopen werd het voor onze begrippen niet meer leuk om te lopen, de blubber dreigde over de schoenen te gaan en we keerden terug. De volgende optie was de Whakapapa Nature Walk, dit ging beter maar het was maar een wandeling van een half uurtje. Toen we weer bij het infocentrum kwamen begon het te regenen en hebben we binnen de bui afgewacht. Als aandenken nog een T shirtje gekocht. Omdat het bleef regenen hebben we in de auto onze boterham opgegeten om daarna weer richting Ohakune te gaan.

Onderweg kwamen we in een dorpje National Park genaamd waar we gingen kijken of hier koffie te krijgen was en ja hoor er was zelfs een stationsrestauratie, een erg knus gebouwtje en toen we net onze koffie hadden kwam de trein (Overlander) uit Auckland binnen, iedereen stapte uit en binnen de kortste keren zat de hele restauratie vol met etende en drinkende mensen. De trein ging door tot Wellington. Buiten heeft Peter met een van de passagiers staan praten, hij had noodgedwongen de trein omdat de bus vol was, volgens hem ging de bus sneller en was deze ook goedkoper dan de trein.

Hij tipte ons dat een klein stukje verderop bij Raurimu de trein via een soort Spiraal van het hoog gelegen gedeelte naar een lager stuk moest, hier zijn we gaan kijken, maar ook hier was de regen weer spelbreker. We hebben later vanuit de auto de trein die vanuit Wellington kwam wel nog zien langs rijden.

Hierna zijn we langzaam terug gereden naar Ohakune, eerst nog getankt waarna ik Peet naar huis bracht, hij was erg moe vandaag. Zelf ben ik nog teruggegaan naar het dorp om de inkopen voor morgen te halen en uiteraard winkeltjes te gaan bekijken, aangezien er maar een winkel is, was ik snel klaar en weer terug. Peet had ondertussen een dutje gedaan en na wat gedronken te hebben ben ik begonnen met het snijden van de groenten waarna Peet de splinternieuwe pan ging uitproberen, we kregen rundvlees met allerlei groenten en rijst. Na de afwas maakten we nog een wandeling naar het dorp om een toetje te halen (ijs) waarna we door het bos terug kuierden naar ons huisje. Nog even zitten puzzelen over de invulling van de rest van onze vakantie, omdat we morgen niet al te laat willen vertrekken gingen we vanavond al douchen zodat we morgenvroeg na een kattewas kunnen vertrekken.

Zaterdag 25 februari

Om 8.30 uur waren we startklaar om te vertrekken, we vertrokken vanuit Ohakune richting Waiouru, vanaf de weg hadden we zicht op Mount Ruapehu waarvan de top lekker warm in een wolkendeken was verpakt.

Enkele malen gestopt om te fotograferen, we hadden de regen achtergelaten en hadden weer mooi zonnig weer. Vanaf Waiouru draaiden we de weg in naar Turangi omdat het erg helder weer was konden we Mount Ngauruhoe of te wel Mount Doom (bekend van de Lord of the Rings) goed zien liggen. Onze eerste pauze was bij Taupo, aan de rand van het meer dronken we koffie.

Toen ging het verder het Thermisch gebied in, we stopten bij een café en van daaruit kon je een wandeling van een half uur maken, we konden niet goed zien waar de wandeling begon en besloten in het café te gaan vragen, het bleek dat achter het café de wandeling begon en tegen betaling van 13 dollar per persoon mochten we daar gaan lopen.

Dit hebben we niet gedaan en doorgereden naar Huka Falls dit was mooier dan wat we ons er van voorgesteld hadden eerst gekeken bij het vieuwpoint en daarna verder doorgereden om het van een lager punt te gaan bekijken. Ook hier voeren Jetboats en vanaf een afstand had Peet nog de opmerking van wat een watjes, kom eens wat verder deze kant op tot we dichterbij kwamen en zagen dat het water met een rotvaart zo'n 20 meter naar beneden donderde. Een filmpje gemaakt met behulp van twee chinees uitziende jongens die de ondertiteling verzorgden door te roepen we are at the HUKA FAAAAAAAAAAAAALLS....!!!!

Hierna gingen we verder naar The Craters of the Moon, eerst bij de picknick tafel onze boterhammetjes opgegeten waarna we het gebied binnengingen, hier was de entree 6 dollar per persoon, het was een mooi gebied, eigenlijk een grote krater met daarin verschillende kleine kraters en mud pools.

Hier hebben we zo'n anderhalf uur doorgebracht en toen ging het verder richting Rotorua, onderweg nog gestopt bij de Waimangu Volcanic Valley om te kijken wat hier de mogelijkheden waren. Voor 32,50 dollar kon je een tweeënhalf uur durende wandeling maken en daarna met een shuttle bus terug, omdat het al laat in de middag was zou dit eventueel iets voor morgen kunnen zijn. Bij het infocentrum dronken we wel nog een kop koffie en op het terras troffen we een Belgisch echtpaar met drie kinderen, we hadden ze op het Zuider-eiland ook al een keer gezien. We raakten met hun aan de praat en zij hadden het park bekeken en vanmorgen twee anderen, zij gaven ons het advies om de andere twee te gaan bekijken omdat dit niet zo bijzonder was. Het was een gezellig gesprek.

Na de koffie op ons gemak naar de camping gereden deze is ook weer gelegen aan het water, het blauwe meer. Vandaag ook weer ons eigen potje gekookt en daarna nog een wandeling gemaakt over de camping en langs het meer. Op ons "terras" nog warme chocomel gedronken waarna we naar binnen verhuisden omdat het toch wel ging afkoelen. De rest van de avond met een wijntje TV gekeken.

Zondag 26 februari

Vanmorgen een rustige start, na het ontbijt de mail verzorgd en gekeken of Karin online was maar dat was niet zo en daarom maar een mail gestuurd.

Na nog een kop koffie in het zonnetje op ons terras vertrokken we naar Waikite Valley over een mooie landelijk gelegen weg kwamen we bij het thermaal bad doch dat was niet de bedoeling van de reis. We zijn toen verder gereden naar Wai-o-tapu hier eerst even gekeken wat de mogelijkheden waren, we konden een drie uur durende wandeling maken door Wai-o-tapu Thermal Wonderland. We zijn toen eerst teruggelopen naar de auto om de broodjes en water op te halen zodat we lekker rustig het park konden bekijken.

Het gebied ligt vol met ingezakte kraters, koude en kokende poelen van modder, water en stoomwolken. We hebben hier rustig doorheen gewandeld en regelmatig de omgeving en alles wat er te zien was op ons in laten werken. Halverwege heerlijk rustig op een bankje in de schaduw van een boom onze lunch opgegeten. Het was weer een totaal ander gebied dan wat we in Yellowstone hadden gezien.

Het was een mooi gedeelte van de dag dat uiteraard eindigde op het terras met een kop cappuccino hierna nog rond geneusd in het winkeltje en nog een T shirt gekocht.

Hierna gingen we op zoek naar de Kerosene Creek, we hadden gisteren van het Belgische stel gehoord dat ze hier naar toe gingen een paar Kiwi's hadden hun dat getipt, we gingen op weg zonder te weten wat het was, in eerste instantie kwamen we aan een meer dat er gif groen uitzag, hierna twee kilometer verder gereden over een onverharde weg met behoorlijk wat gaten en kuilen, plots was de weg afgesloten en er stonden al een aantal auto's dus maar even het bos in achter andere mensen aan. We kwamen bij een kreek met enkele kleine watervalletjes waarin een aantal mensen al aan het zwemmen waren, het zag er erg verleidelijk uit en ook ik trok de meegenomen zwemkleren aan en ging "te water". Het was inderdaad een soort thermaal bad, warm en bruisend. Een heel verrassende invulling van de middag.

Rond 16.00 uur gingen we naar Rotorua om de boodschappen te gaan doen en te kijken waar we eventueel zouden gaan eten, na een ritje door de hoofdstraat hadden we het wel gezien het werd toch weer zelf iets maken.

Nadat we alles hadden gekocht reden we nog naar het event gedeelte van de stad, hier lag het museum en een parkje waar een heer crocket speelde, met hem gebabbeld en hij ging ons de regels van het spel uitleggen en deed het voor. Leuk om te zien. De avond brachten we luierend door, ook de reis voor morgen werd voorbereid.

Maandag 27 februari

Vanmorgen was Peet al redelijk vroeg wakker, hij had last van ritmestoornissen en dit is eigenlijk de hele dag doorgegaan, vandaar dat ik de reis voor mijn rekening nam en het was weer eens flink stuurwerk dwars door de bergen maar wel weer een mooie route. We lieten om 8.30 uur de geuren van Rotorua achterons en reden aan een stuk door tot Waihi.

Hier stopten we om een wandeling te gaan maken bij Martha's Goudmijn. Bij het informatiecentrum kregen we van een vriendelijke mevrouw informatie over de Pit Rim Walk, dit is een 4 kilometer lange wandeltocht rond de krater, de goudmijn is momenteel een gigantisch gat in de grond met wegen die langs hellingen naar beneden lopen, vroegen ging dit uiteraard op een andere manier. Nog steeds wordt er goud en zilver gewonnen en als we de borden mogen geloven voor een bedrag van 1 miljoen dollar per week. Voordat we aan de wandeling begonnen dronken we uiteraard eerst nog koffie.

Na de wandeling van ruim een uur ging het verder naar Tairua waar we even aan de haven de benen strekte, van te voren hadden we al langs de weg onze broodjes opgegeten.

Om 15.00 uur kwamen we aan in Hot water Beach waar we heel decadent een luxe villa hebben gehuurd, wie doet je wat!! Nadat we de spullen binnen hadden gezet en onze badkleding hadden aangetrokken gingen we naar het strand, het was bijna eb en dan weet je niet wat je ziet, iedereen komt met een schop naar het strand en op een bepaald stuk van het strand begint iedereen te graven en binnen no-time lopen de kuilen vol met warm water, op sommige stukken is het water zo heet dat je bijna je voeten verbrand, als ik het zelf niet had gezien en gevoeld zou ik het niet geloven.

Uiteraard hebben we hier foto's van en een kort filmpje. We hebben het tafereel van een afstand op het strand zitten bekijken. Het is dikke business want overal zijn schopjes te huur voor 5 dollar en je moet 20 dollar borg betalen.

Toen we teruggingen naar huis haalden we onderweg wat te eten, Peet had fisch en chips en ik chips met een cheeseburger. Ik was al vooruit gelopen naar onze villa en had op het terras de tafel gedekt, binnen korte tijd had ik gezelschap van de campinghond die gezellig kwam buurten.

Na het eten, hoe kan het ook anders op maandag de was gedaan. Peter ging alvast de volgende twee dagen de camping reserveren, het geeft toch wat meer rust te weten dat je een dak boven je hoofd hebt en niet laat op de dag nog iets moet zoeken. Na het wassen zelf gewassen om de zout resten van het lijf te spoelen en in pyjama nog wat rond gehangen in onze luxe villa.

Dinsdag 28 februari

Vanmorgen rustig opgestart na het ontbijt reden we in eerste instantie naar de Whitianga Ferry landing, hier een korte wandeling gemaakt en gekeken hoe de ferry heen en weer voer.

De volgende stop was bij Cooks Beach, toen we hier aankwamen stond er een iemand foto's te maken en verder was het strand verlaten. De fotograaf was een man uit Engeland die al drie maanden door Nieuw Zeeland aan het reizen was, toen we met hem stonden te praten kwam het Belgische echtpaar met hun drie dochters het strand oplopen en ze kwamen er gezellig bij staan. Toen de Engelsman vertrokken was vonden de kinderen het tijd om de zee in te gaan, moeder ging met hun mee en de vader vertelde over de activiteiten die ze gisteren hadden gedaan en zo was er weer een uur voorbij.

Hierna reden we naar de Shakespaere Cliff, bovenop de cliff staat een gedenkteken voor James Cook, ook had je vanaf dit punt een mooi zicht op de Lonely Bay.

Het was de bedoeling om in Hahei boodschappen te gaan halen en naar the Cathedral Cove te wandelen maar we kwamen in eerste instantie op het strand terecht waar we in gesprek raakte met mensen uit Australië die hier drie weken met vakantie waren. Hij gaf het advies om in het volgende dorp de boodschappen te gaan halen omdat hier alles "Fucking duur" was. Toch maar eerst naar het "winkelcentrum" van Hahei gegaan omdat het inmiddels ook al koffietijd was geworden. De kruidenier had inderdaad niet al te veel spullen, dus bij de koffie toch maar besloten om naar Tairua te rijden, mede omdat het intussen was gaan regenen. Bij de naastgelegen winkel nog een nieuwe tas gekocht en toen vertrokken over de zoveelste bochtige weg door de regen naar Tairua. Hier de boodschappen gehaald en nog wat rondgelopen en getankt, Peet kocht een sandwich en ik at de meegenomen boterham op.

Tijdens de terugreis kwam voorzichtig de zon weer te voorschijn en nadat we de boodschappen opgeruimd hadden reden we terug naar Hahei om de wandeling te maken naar de Cathedral Cove het was een van de mooiste wandelingen mede door het verschil in natuur die erg wisselde van bos, landbouwgebied, de zee en de weg ernaar toe ging van hoog naar laag, erg mooi.

Na ruim een half uur lopen kwamen we aan op het strand het was duidelijk de moeite waard, een grote boog in de rotsen. Hier een poos rondgekuierd tot in de verte weer een donkere lucht kwam opzetten en we zo iets hadden van niet meer al te lang blijven en inderdaad toen we bijna bij de auto terug waren begon het al wat te druppelen.

We zijn toen weer terug gegaan naar ons verblijf en hebben hier nog lekker onder het afdak gezeten, het was niet koud maar het bleef druppelen. Rond 18.00 uur begon het echt te plenzen en het zag ernaar uit dat het niet meer op zou houden vandaag, maar een uur later was de zon er weer maar dit duurde maar even en toen begon het weer te plenzen. Vandaag weer zelf gekookt, Chicken tonight met rijst en gemengde sla. Als toetje hadden we yoghurt. De rest van de avond lekker gehangen en TV gekeken.

Woensdag 29 februari

Vannacht heeft het zover ik het heb meegekregen de hele nacht behoorlijk hard geregend, maar het was droog toen we aan de volgende trip begonnen, het doel was Coromandel. Het eerste stuk ging nog over de grote weg om vervolgens de 309 te nemen die weer dwars door de bergen ging en nog niet overal verhard is, de stukken bij een brug en als het erg stijl bergopwaarts gaat zijn geasfalteerd maar het was wel weer een heel mooie route.

Toen we in Coromandel aankwamen zijn we in eerste instantie naar de Driving Creek Railway gegaan, hier heeft Barry Brickell een smalspoor aangelegd om klei uit het regenwoud te transporteren, momenteel is het een toeristische attractie. Het kostte hem 27 jaar om de smalle spoorlijn met tunnels en spiralen door zijn 22 hectare grote, bergrijke stuk regenwoud aan te leggen, het was de moeite waard om het ritje te maken. Door de bewolking was het uitzicht op het hoogste punt, 173 meter boven zeeniveau minder spectaculair dan wanneer het open zonnig weer zou zijn geweest, maar een mens kan niet alles hebben.

Omdat we nog een uurtje moesten overbruggen voordat we met de trein meekonden reizen, zochten we een restaurantje op om ons cafeïne gehalte op peil te houden. Het restaurant werd gerund door een stel wat was blijven hangen in de “flower power stijl”, wat duidelijk te zien was aan de inrichting.

Na de treinreis zijn we naar ons onderkomen voor vannacht gegaan en hebben we eerst geluncht, hierna gingen we wandelend het stadje verkennen, dit viel een beetje tegen we hadden gedacht dat het groter zou zijn en nadat we de boodschappen hadden gehaald hebben we in het parkje op een bankje een ijsje genuttigd en mensen zitten kijken.

Ook nu zag het ernaar uit dat het elk moment zou gaan regenen dus dat was de reden dat we het niet aandurfden om een wandeling te gaan maken. Het weer was ons echter toch wel goed gezind want het bleef droog tot we weer thuis waren. Vanavond eten we spaghetti bolognese en ik begon met het schoonmaken van de groenten en de saus te maken zodat deze nog even kon intrekken. Ondertussen buiten onder het afdak zitten lezen. De avond werd ook lezend doorgebracht na nog een korte wandeling over de camping.

Donderdag 1 maart

Ook vannacht was “it raining cats and dogs”, het waaide ook behoorlijk, zo hard dat ik er regelmatig wakker van ben geworden. We waren vroeg klaar en reden om 8.40 uur alweer verder naar Orere Point waar we ook een unit hebben gereserveerd. Het regende nog steeds toen we vertrokken en het plan om naar de Rapaura Water Gardens te gaan hebben we maar laten varen zeker toen we zagen dat we ook nog 15 dollar per persoon entree moesten betalen.

We zijn toen doorgereden tot in Thames en daar de winkelstraat op en neer gewandeld, het is een langgerekte stad en bijna alles is ook langs die ene straat gesitueerd. Hier hebben we toen maar meteen de inkopen gedaan omdat we niet weten wat we verder onderweg nog tegenkomen. De weg die we vandaag reden slingerde langs de baai Firth of Thames en regelmatig had je ook hier weer een prachtig uitzicht over de baai, zeker toen de zon weer was gaan schijnen, het is zoals een mevrouw bij de receptie zei toen we vroegen naar de weersvoorspelling voor de dag later, dit is NZ, vier jaargetijden op een dag, het is heel moeilijk te voorspellen.

Rond 13.00 uur kwamen we aan in Orere Point en werden ontvangen door een erg vriendelijke mevrouw, ze noemde Peter professor in de economie en was in voor een grapje. We hebben meteen voor 2 dagen geboekt in Kerikeri waar we morgen naar toe rijden, hierbij was ze ons ook heel behulpzaam. Nadat we ons "huis" ingeruimd hadden en koffie gedronken zijn we naar Tapapakanga Regional Park gereden en daar hebben we in eerste instantie de Historic Loop Track gelopen en daarna wilden we een stuk van de Coastal walk doen maar op een gegeven moment moesten we een rivier oversteken en aangezien er geen brug was en het water redelijk hoog stond hebben we dat toch maar niet gedaan en hebben we een poos lekker in de zon op een bankje gezeten en gekeken naar het spel van de golven, lekker rustgevend.

Terug in ons huisje eerst mijn dagboek weer eens bijgewerkt en daarna nog even gaan lezen. Nadat we gegeten hadden (gemarineerde kip met rijst en doperwten) zijn we nog een strandwandeling gaan maken in de nabijheid van de camping, het was er erg rustig er wandelden nog een paar mensen en verder was er in de wijde omtrek niemand te bekennen. Plots kwam er een voertuig, je kon het bijna geen auto meer noemen het strand opgereden we dachten dat ze een soort strandrace zouden gaan houden dus we stonden al klaar op de trap om dat spektakel te bekijken doch ze kwamen er zelf ook al snel achter dat ze de nodige onderdelen van hun vehikel zouden verliezen. Even met hun staan babbelen, ze woonden in Orere en gaven ons uitleg over de uitspraak van de klinkers, verder vertelden ze dat het een goed gebied was om te vissen en dat er veel vissers op de diverse campings verbleven.

Terug thuis eerst aan de thee en later nog een wijntje gedronken met wat knabbels.

Vrijdag 2 maart

Vanmorgen verlieten we rond 8.30 uur Orere Point, de weg slingerde in eerste instantie weer langs de kust waarna we richting Clevedon en Whitford naar Auckland reden hier volgden we een tijd de snelweg die dwars door Auckland gaat, we dronken koffie in Wellsford, waarna Peter het stuur van me overnam, het was inmiddels ook alweer 11.00 uur. Bij de koffiestop kochten we ook een zakje krentenbollen, de eerste die ik in NZ zag, Peet was helemaal in zijn nopjes.

Hierna reden we verder tot Kawakawa waar we pauzeerden en de Hundertwassers Toiletten gingen zoeken, deze openbare toiletten zijn ontworpen door de Oostenrijkse kunstenaar Hundertwasser. De toiletten zijn meerder keren verkozen tot Nieuw-Zeelands meest humoristische, beste en schoonste openbare toiletten. Nadat we de benen gestrekt hadden, koffie gedronken en boodschappen reden we verder naar ons einddoel vandaag Kerikeri, ook hier logeren we weer op een top 10 camping en hebben we een groot huisje, hier kunnen we het wel weer een paar dagen uithouden.

Het was inmiddels 14.30 uur. Het was vandaag over het algemeen bewolkt maar het bleef wel droog en toen we de spullen uit de auto hadden gehaald zijn we naar de parkeerplaats bij de Rainbow falls gereden en vandaar uit naar de waterval gewandeld. Eerst een poos zitten genieten van het uitzicht en daarna een wandeling gemaakt door het bos, een smal pad slingerde langs de kabbelende rivier en op een gegeven moment was het geluid van het water niet meer te horen maar wel de geluiden van allerlei vogels die we wel konden horen maar ze lieten zich niet aan ons zien.

Het was heel apart daar heel alleen te lopen met die geluiden om je heen. Ook vandaag weer een bijzondere dag ondanks de lange reis. Terug in het huisje begonnen met koken, vandaag eten we spaghetti carbonare met komkommersalade. Na het eten hebben we heerlijk geluierd, dagboek bijgewerkt en TV gekeken. Toen we net in bed lagen leek de beloofde storm die van Australië naar Nieuw Zeeland zou komen de kop op te steken. De tuinmeubels op het balkon begonnen te schuiven door de wind en we haalden ze veiligheidshalve toch maar naar binnen. Toch begon de vermoeidheid zijn tol te eisen en zijn we toch in slaap gevallen en hebben niets meer gehoord van de storm.

Zaterdag 3 maart

Na een heerlijke nachtrust vanmorgen toch maar eerst de weersvoorspelling gekeken op TV. In de loop van de dag zou de storm onze kant op komen. We hebben in eerste instantie nog een extra nacht bijgeboekt op deze locatie, mede omdat we hier vrij centraal zitten en een erg mooi ruim huisje hebben.

Na het ontbijt vertrokken we naar Opua waar we met de ferry overstaken naar Russell. De oversteek duurde ongeveer 10 minuten. In Russell reden we in eerste instantie naar Flagstaffhill het was een smalle weg die met een scherpe bocht naar boven draaide en eindigde op een parkeerplaats. Hier eerst een paar foto's gemaakt toen ik werd aangesproken door een heer die vroeg of hij een foto van me kon maken op dat punt, dit was een leuk aanbod en Peet en ik gingen voor de kiek.

Het bleek dat hij een hobby fotograaf was die ook exposeerde in Russell waar hij een B&B heeft, hij was met 2 gasten aan het rond reizen en hij bood spontaan aan dat we achter hem aan konden rijden. Hij stopte eerst bij de beach en later op weer een ander punt waarna hij doorging tot waar de wandeling naar Tapeka point begon.

We starten de wandeling en het leek alsof we bij diverse huizen door de achtertuin liepen maar aan de paaltjes met de geel geverfde kopjes te zien was het een officiële route. Ondertussen vertelde hij over de bomen en de andere vegetatie en eilanden die we allemaal zagen liggen. Het was een heel bijzondere ervaring en zonder hem hadden we deze weg nooit gevonden. Doordat we vrij hoog naar boven gingen was het door de aanwakkerende wind soms moeilijk om stil te blijven staan om een foto te maken.

Terug in het dorp was het tijd geworden voor koffie, deze dronken we in een art galerie waar we aan de praat raakten met een echtpaar waarvan de man uit Denemarken kwam en zij een echte Kiwi uit Auckland. Het was een gezellig gesprek en je hoorde op deze manier iets meer over de gewoontes van het land en de economische zaken.

Nadat we nog een wandeling maakten naar de steiger waar het voetgangersveer aankwam liepen we terug om een hapje te eten. Inmiddels was het ook beneden in het dorp flink gaan waaien. We gingen eten bij een Thais restaurant en eten vanavond gewoon een boterhammetje. Na het eten nog een rondje door het dorp gereden en toen toch maar teruggereden naar de ferry omdat het slechte weer die kant opkwam, en we niet wisten hoe het zou gaan met de overtocht. In de baai was het nog redelijk rustig dus dat gold ook voor de overtocht.

Vanuit Opua reden we naar Paihia, na een wandeling langs het strand hebben we bij Great Sights de boottocht gereserveerd voor morgenmiddag om te gaan zwemmen met de dolfijnen, ik vind het nu al spannend!! Na een kop koffie en een wandeling langs de winkeltjes bleek dat ook daar de regen in aantocht was en liepen we terug naar de auto en ja we waren maar net op tijd. Door de harde wind stoof de regen over de weg, het zijn wel gelukkig maar steeds buien.

We reden naar onze volgende stop de Haruru Falls, wederom een waterval maar ja helaas de andere waren mooier of spectaculairder. Ook hier nog een korte wandeling gemaakt maar ook hier werden we achtervolgd door de regen, dus terug naar Kerikeri waar we nog wat boodschappen haalden en naar huis gingen. We waren nog maar net binnen of ook hier viel het er mals uit dus het wordt vanavond weer een rustige TV avond en voor mij alle mooie ervaringen noteren. Het was mede door de wandeling in Russell een dag met meerdere hoogtepunten!!

Zondag 4 maart

Peet had vannacht een iets mindere nacht. Hij was wakker geworden van de buren die bij thuiskomst om 2.00 uur nogal wat kabaal maakten, ik heb er niet zoveel van meegekregen. Om 8.00 uur opgestaan en op ons gemak ontbeten waarna we onze inmiddels alweer laatste nacht gingen reserveren, we logeren net onder Auckland zodat we makkelijk naar de luchthaven kunnen.

Om 10.00 uur vertrokken we naar Pahia waar we eerst nog even gingen winkelen, ik kocht een fleece vest en daarna volgde de koffie. Toen we daar zaten zagen we onder ons een pijlstaartrog (stingray) langs zwemmen, Peet heeft later nagevraagd of we dat wel goed gezien hadden en de mevrouw bevestigde dat die inderdaad daar soms opdoken. Nog even staan kijken of we hem nog zagen maar hij liet zich uiteraard niet meer aan ons zien.

Bij de auto onze spullen gaan ophalen voor de bootreis, stipt om 12.30 uur vertrokken we met maar 9 passagiers en 1 kind aan boord we hadden dus alle ruimte om te lopen en te kijken.

Na zo'n 20 minuten varen doken voor de boot de eerste dolfijnen op, het was een groep van zo'n 30 beesten en omdat er moeders met jonkies bij waren mochten we niet het water in maar het was een geweldig gezicht zoals deze beesten rond, onder en voor de boot heen en weer duikelden. Plots zwom er ook een kleine hamerhaai voor de boot langs. Na een half uur spotten voeren we verder omdat er ondertussen ook andere particuliere boten kwamen aanvaren die de rust van de dieren verstoren met hun draaiende motoren. We gingen op zoek naar nog meer dolfijnen maar helaas het bleef bij die ene ontmoeting die we achter de rug hadden. We voeren door een prachtig gebied tussen allerlei eilanden door.

Bij Otehei Bay gingen we voor 20 minuten aan land. Hier hebben we zitten praten met een meisje uit Groningen die met haar Italiaanse vriend ook op de boot zat. Ze hadden beiden eerst al door Australië gereisd en waren nu begonnen aan hun trip door NZ. Ook na de pauze zagen we geen dolfijnen meer en om 16.15 uur waren we terug in de haven. We hebben nog een uur doorgebracht aan het strand en keerden toen langzaam terug naar Kerikeri. We zijn bij een Indiaas restaurant gaan eten, erg lekker weer ook een van de ervaringen in NZ ik had voorheen nog nooit Indiaas gegeten. Na het eten nog een korte wandeling gemaakt over het terrein waar ons huisje staat en de rest van de avond rustig TV gekeken en gecomputerd.

Maandag 5 maart

Vanmorgen op tijd opgestaan want het zou een lange reisdag worden. Ook vandaag reden we weer door een schitterend landschap vergezeld van de zon.

De eerste stop was bij het dorpje Omapere waar we de Arai-Te-Ure wandeling maakten naar de beach het was een prachtig gezicht met de zon op de zee en de golven die het strand oprolde, we hebben hier nog een poos op een bank in de zon zitten genieten totdat we weer verder moesten.

We reden door het Waipoua Forest en stopten bij de Giant Kauri Tree om de Tane Mahuta te gaan bekijken. Er staat daar ook echt een gigantisch grote boom. Toen we terug kwamen van de wandeling kochten we bij een kraampje langs de weg koffie en aten meteen onze boterhammen op. We reden verder en besloten de zwarte stranden over te slaan omdat we dan nog drie kwartier langer zouden moeten reizen en gingen wel nog even naar Baylys Beach, dit was een heel breed strand en je kon er zo met de auto overheen rijden, en ja dat moesten we natuurlijk ook nog even uitproberen en op de foto vastleggen.

Omdat er een nogal dreigende lucht kwam opzetten zijn we niet zo heel lang gebleven. Ik nam het stuur over van Peet om het laatste stuk te rijden. Onderweg zagen we weer diverse soorten brievenbussen jammer dat we er niet eerder aan gedacht hebben om hier foto's van te maken.

De volgende stop was bij een cafeetje langs de weg waar we in de tuin konden zitten om onze koffie op te drinken, plassen moest aan de overkant van de weg bij een openbaar toilet.

Hierna ging de reis verder en zagen we vanuit de auto in de verte Auckland liggen. Peter moest dit uiteraard vastleggen op de gevoelige plaat. Om 17.30 uur arriveerden we op de plaats van bestemming Manukau. Eerst wat gedronken en daarna een verkennende wandeling over het campingterrein gehouden. Om 18.30 uur gaan koken en na het eten de koffers zover ingepakt voor de thuisreis, de tijd is omgevlogen en het is voor herhaling vatbaar, zeker omdat we nog een heleboel niet gezien hebben.

Dinsdag 6 maart

Ja en vandaag moeten we er dan toch aan geloven, het is weer voorbij en we zijn weer een heel bijzondere ervaring rijker. Om 10.00 uur verlieten we ons huisje en reden op goed geluk naar de kust.

Bij een stralend zonnetje maakten we een wandeling langs het strand en een babbeltje met naar onze mening een paar patiënten van een psychiatrisch ziekenhuis die daar op een bankje zaten te genieten van de zon en de vogels om zich heen.

Langzaamaan werd het dan toch tijd om richting luchthaven te gaan, eerst aten we onze lunch nog op bij een vieuwpoint en dronken bij subway nog een kop koffie, waarna de auto afgetankt moest worden.

Toen gingen we op zoek naar Hertz om de auto te gaan inleveren, op het Noorder-eiland hadden we 2136 kilometer gereden, we hebben dus in totaal 5041 kilometer afgelegd.

Hierna begon het wachten op onze vlucht. De tijd werd gedood met lezen en mensen kijken. Op de luchthaven troffen we het Duitse meisje dat we op de boot ontmoet hadden toen we dolfijnen gingen spotten, zij ging ook weer naar huis na een half jaar NZ. Toen we gezellig samen aan tafel zaten te babbelen kwam er een Duitse jongen bij zitten in klederdracht.

Hij vertelde dat hij een Wandergezel was en zo in NZ terecht was gekomen. Hij mocht een bepaalde tijd niet in een straal van 50 kilometer van zijn geboorte- woonplaats komen en de kost verdienen met in zijn geval timmerwerkzaamheden. Ook mocht hij niet in bezit zijn van een mobiele telefoon en computer, wel mocht hij daar gebruik van maken om contact te krijgen met andere wandergezellen. Verder was hij verplicht om in het kostuum wat hij aanhad te reizen.

Vanuit Auckland vlogen we naar Melbourne, deze vlucht zou om 18.45 uur plaatselijke tijd vertrekken en om 18.00 uur mochten we gaan “boarden”. Mooi op tijd gingen we voor de eerste vier uur de lucht in. In Melbourne moesten we drie uur wachten op de volgende vlucht naar London, eerst volgde er weer een passencontrole en moest de handbagage gecontroleerd worden (dit zou tijdens de reis nog driemaal herhaald worden). Om 23.55 uur plaatselijke tijd vertrokken we voor de volgende 8 uur vliegen, gelukkig hebben we tijdens dit stuk tot Hongkong redelijk geslapen. Hier hadden we een tankstop en moesten we een uurtje wachten, toen brak het langste stuk vliegen aan 12 uur naar London waar we om 13.30 uur weer aan de grond stonden. Ook hier moesten we drie uur overbruggen en bij De Giraffe hebben we gegeten. Het bleek dat de vlucht naar Amsterdam een half uur vertraagd was en ik liet Bert dit via een SMS weten, hij SMSte terug dat ze bij van der Valk zaten te eten en dat ik maar moest bellen als we de koffers hadden. We vertrokken en om 19.05 uur stonden we weer op Amsterdamse bodem en waren zo’n 40 uur onderweg geweest. Omdat we toch redelijk hebben kunnen slapen is de reis achteraf gezien toch nog meegevallen. Bert en Marij pikten ons heel luxe voor Schiphol op en om 21.30 uur kwamen we aan in Weert. Moe maar voldaan zochten we om 23.00 uur ons eigen vertrouwde nestje weer op. En hebben lekker geslapen, nu kan het wassen en foto’s uitzoeken beginnen.

Nawoord

Van het lidmaatschap van de Top 10 Holiday Parks hebben we vele malen gebruik gemaakt, we boekten dan een “self service unit”, hierin had je uiteraard een slaapplaats, ingericht keukentje en eigen douche en toilet. Qua afmeting/indeling was het elke keer weer een verrassing maar ik zou het zo weer op dezelfde wijze overdoen. Regelmatig hebben we zelf gekookt tijdens deze vakantie, gewoon omdat er ook niet altijd een ander alternatief voorhanden was.

Hoogtepunten tijdens de reis waren de “race” over de shotover river, de helikoptervlucht boven de gletsjers en het whale watching en dolfijnen spotten. Het is moeilijk om een keuze te maken…eigenlijk was de hele vakantie een hoogtepunt.

Iemand vertelde dat “onze lieve heer” van alle mooie dingen op de wereld een stukje heeft afgepakt en hier Nieuw Zeeland van heeft gebouwd, dit lijkt ook wel zo te zijn.