9 september tot 8 oktober 2009

Inleiding. 

Aanleiding voor deze reis was het huwelijk van onze neef Joost met Melissa, de huwelijksplechtigheid vondt plaats in Atlanta. Twee dagen na de bruiloft vlogen we door naar LA, van daaruit begonnen we aan de rondreis.

Dit is de eerste keer dat we een rondreis in Amerika gemaakt hebben. De voorbereiding hebben we gedaan  met boekjes van de ANWB. Het Alles-Amerika forum kenden we toen nog niet. We zijn met 5 volwassenen (twee koppels en en vriendin 50+) en hebben bijna geen hotels gereserveerd. Gewoon een hotel binnengaan en verwachten dat er wel 2 kamers vrij zijn......

Omdat het de eerste keer was, was het misschien wel de meeste bijzondere ervaring (alles was immers nieuw voor ons), maar we zijn wel besmet geraakt met het Amerika virus. Ongeloofelijk wat een prachtig land.

Woensdag 9 september.

Rond 19.00 uur vertrokken we vanuit Weert richting Alphen aan de Rijn, waar we omstreeks 21.00 uur ontvangen werden door Roelof en Beppie. Nadat we een kop koffie gedronken en nog wat gesnoept te hebben, zochten we al babbelend ons bed op.

Donderdag10 september.

Om 6.00 uur liep de wekker af en om 7.00 uur stond de taxi voor de deur die ons naar Schiphol bracht. Hier ontbeten we met de broodjes die de vader van Gusta voor ons had gebakken. De vlucht richting Atlanta vertrok op de geplande tijd (10.00 uur Nederlandse tijd) waarna we om 14.00 uur (tijd in Atlanta) weer over de landingsbaan rolde.

Schijnbaar waren we niet echt welkom, er volgde de ene controle na de andere. Gusta had haar formulieren niet volgens de Amerikaanse eisen ingevuld en moest het opnieuw doen. Toen we bij onze koffers op haar stonden te wachten kwam de "snuffelhond" langs die rook dat we nog een paar broodjes in de tas hadden. Gevolg wederom een check, alles waar vlees op zat werd meteen in de afvalbak gegooid, kaas werd oogluikend toegestaan.

Even later bleek dat mijn rugzak in de controleband was achtergebleven en toen hij uiteindelijk te voorschijn kwam was het tasje waarin mijn mobile telefoon zat opengescheurd en deze was onherstelbaar beschadigd.

Het aangeven van de schade nam wederom extra tijd in beslag. Tot onze verbazing werden hierna onze koffers nogmaals in beslag genomen en moesten we zelf ook weer door de controle, schoenen uit en op de sokken door het poortje. Peet's opmerking was; "als ze 25 jaar getrouwd zijn kom ik hier niet meer terug". Hierna gingen we met een soort metro naar de plek waar we onze koffers konden ophalen, inmiddels waren we ruim twee uur verder. Hierna hebben we bij "Marta" (de ondergrondse in Atlanta) een abonnement gekocht waar we mee konden rondreizen in Atlanta. In het hotel aangekomen hebben we de koffers naar de kamers gebracht waarna we beneden in het restaurant samen zijn gaan eten. Na het eten ons bed opgezocht en lekker geslapen.

Vrijdag 11 september

Vanmorgen om 5.00 uur werd ik wakker, moet nog wennen aan het tijdsverschil. Ben toen maar wat gaan lezen om de tijd te overbruggen. We hadden afgesproken dat we om 8.00 uur samen zouden ontbijten. Iedereen was op tijd wakker en volgens afspraak zaten we om 8.00 uur gezamenlijk aan het eerste Amerikaanse ontbijt, dit is even wennen toch wel anders dan we gewend zijn in Nederland.

Na het ontbijt zijn we met de metro naar Lenox gegaan (dit is een groot en tamelijk duur overdekt winkelcentrum). Het was vandaag bewolkt weer en af en
toe viel een druppel maar binnen hadden we daar geen last van. We zijn tot 15.00 uur in Lenox gebleven waarna we richting hotel vertrokken. De meeste van ons kregen een "Dipje" en terug in het hotel even de rust van de kamer opgezocht.

Het was de bedoeling dat Peter en ik vanavond naar de ouders van Melissa zouden gaan voor een barbecue, als voorbereiding op het grote feest van morgen. Aangezien we hier niet met openbaar vervoer konden komen en we toch ook wel last hadden van het tijdsverschil besloten we dit niet te doen. Samen met de anderen zijn we gaan eten in het hotel waarna we toch weer redelijk op tijd ons bed opzochten. Zelf heb ik erg slecht geslapen vannacht.

Zaterdag 12 september.

Vanmorgen scheen er een heerlijk zonnetje en dat maakte dat Atlanta er een stuk vriendelijker uitzag. Na het ontbijt zijn we naar Piedmont park
gewandeld, hier was dit weekend een Art Festival met vele kraampjes met allerlei soorten kunst. Erg mooi allemaal.

Hier kwamen we mijn broers tegen, zij hadden de dames naar de kapper gebracht en ze brachten hier de wachttijd door. In het park gezellig bij de vijver gepicknickt, waarna we langzaam richting hotel gingen om ons voor te bereiden op de bruiloft.

Nadat we ons op ons gemak hadden "opgetut" zijn we met de metro naar de kerk gegaan. Het ritueel in de kerk was binnen drie kwartier afgehandeld. Doordat het bruidspaar geen microfoon ter beschikking had waren ze jammer genoeg erg moeilijk te verstaan. Buiten hebben nog een poos staan wachten tot het bruidspaar naar buiten zou komen doch toen dit wel erg lang ging duren vertrokken we naar het Margaret Mitchel House waar het feest gevierd zou worden. ook dit ging weer met de metro, het was een bijzonder gezicht, bijna alle gasten in feestkleding in de Metro, we hadden bij het wachten nogal wat bekijks...

Het was (mede door het grote aantal Nederlanders) een erg gezellig huwelijksfeest met een stralend bruidspaar.

Zondag13 september.

Vandaag iets langer uitgeslapen na het feest van gisteren. Nadat we ontbeten hadden zijn we weer naar het park gegaan waar we bij stralend weer heerlijk hebben rondgeslenterd. Vandaag namen we de tijd om op ons gemak langs alle kraampjes te lopen en wat langer stil te staan bij de kunst die hier te koop was. Als lunch hebben we als echte Amerikanen een Hotdog met chips gegeten.

Toen we omstreeks 17.00 uur terug kwamen bij het hotel hebben we even een relaxuurtje gehouden. We besloten vanavond aan de overkant van het hotel een hapje te gaan eten. Het meisje dat ons daar bediende vertelde dat ze uit Denemarken afkomstig was en volgens haar waren we dus bijna buren ;-). Terug in het hotel zijn we de koffers gaan pakken om morgen verder te reizen naar Los Angeles.

Maandag 14 september.

6.00 uur, de wekker loopt af, nog snel een kopje koffie gezet waarna we na een snelle douche richting luchthaven vertrokken. Nadat we de koffers hadden ingecheckt hadden we tijd om op de luchthaven te ontbijten. Om 10.00 uur gingen we de lucht in richting Los Angeles en om 11.30 uur werd de landing ingezet, met het tijdsverschil hadden we toch 4 ½ uur gevlogen met af en toe een schitterend uitzicht. Op deze luchthaven verliep alles zonder problemen bij de douane, toen we onze koffers hadden werden we met een bus naar Alamo gebracht om de auto op te halen die we gehuurd hadden. Het bleek echter dat deze auto te klein was voor ons en het aantal koffers dat we bij ons hadden, er was echter nog een groter exemplaar voorradig.

Uiteraard moest er wel bijbetaald worden maar toen hadden we een bijna nieuwe auto (Chevrolet Suburban) ter beschikking. Ik had de eer om naar het hotel te rijden, het had wel even wat voeten in aarde om de auto aan de praat te krijgen. Nadat we van de eigenaar uitleg hadden gekregen over de werking van alle knopjes konden we vertrekken. De eigenaar zei letterlijk "you don't have to drive the car,....this car drives you!! Het navigatiesysteem van Peet bracht ons feilloos naar het hotel wat we gereserveerd hadden. Deze hotelkamer was wat kleiner dan de kamer in Atlanta maar alles wat we nodig hadden was aanwezig.

Nadat we wat hadden rondgewandeld in de omgeving van het hotel zijn we gaan eten. De drie uur tijdsverschil begon ook toen zijn tol te eisen zodat iedereen toch weer op tijd z'n bed opzocht.

Dinsdag 15 september.

Om 8.00 uur gezamenlijk ontbeten waarna we richting Universal Studio's vertrokken, toen we hier aankwamen was het nog redelijk rustig en kon je op je gemak rondlopen en kijken. Lekker veel kitsch. Uiteraard gingen we als rechtgeaarde toeristen bij Starbucks aan de koffie. Tot lunchtijd hebben we hier rondgewandeld en alles bekeken.

Na de lunch vertrokken we richting Walk of Fame, het was nog moeilijk om een parkeerplaats te vinden maar na even zoeken lukte dat dan toch. Er wordt veel geschreven over the Walk of Fame maar wij allen vonden het inmiddels "vergane glorie", dus na een uurtje "sterren" hadden we het wel gezien waarna we besloten (gezien het mooie weer) naar Santa Monica Beach te rijden.

Hier hebben we een heerlijke strandwandeling gemaakt richting de pier met daarop Pacific Park met een aantal kermisattracties. Uiteraard eindigden we hier op een terrasje, na een drankje gingen we op zoek naar een eetgelegenheid maar aangezien datgene wat we tegen kwamen op weg naar de auto niet voldeed aan onze eisen besloten we om terug te rijden naar het hotel om daar te gaan eten. Het was ondertussen behoorlijk druk geworden op de weg maar met wat oponthoud door de drukte toch heelhuids aangekomen bij het hotel.

Een enerverend dagje werd naar ieders  tevredenheid afgesloten met een lekker etentje. Morgen meer Los Angeles!!

Woensdag16 september.

Vannacht wederom niet al te best geslapen en vanmorgen ook alweer vroeg wakker, heb toch nog wat last van het tijdsverschil. Om 8.00 uur ontbeten waarna we naar Down Town vertrokken. Eerst gingen we richting Olvera Street (de oudste straat van LA), dit is in het Mexicaanse gedeelte van LA. Nadat we allerlei kleurrijke winkeltjes, een oude brandweerkazerne en een oud kerkje hadden bezichtigd en Peter via een wel erg oude telefoon zijn zusje had gebeld gingen we aan de koffie. Ook vanaf het terras kon je allerlei activiteiten bewonderen. Je kon je bijvoorbeeld laten fotograferen op een nep ezel in Mexicaanse kledij, grappig om te bekijken hoe dit in zijn werk ging.

Hierna vertrokken we naar weer een "ander land.....China Town", een Chinese buurt waar we heerlijk hebben geluncht. Ook hier waren weer vele kleine winkeltjes te bekijken. Van daaruit zijn we richting City Hall (gemeentehuis van LA) gelopen, waar we een hele poos lekker relaxed onder de bomen hebben gezeten.

Toen we terug gingen richting het hotel zijn we eerst bij de supermarkt wat mondvoorraad gaan inslaan voor de grote toer die morgen gaat beginnen, best wel spannend allemaal!!!

Na het eten hebben we in de naast het hotel gelegen wasserette onze was gedaan, zodat we met schone spullen aan het grote avontuur kunnen beginnen. In de wasserette had je ook de mogelijkheid om te internetten, we hebben toen de wachttijd gebruikt voor het sturen van een paar mailtjes naar de thuisblijvers. Terug op de kamer heb ik de koffer alvast zover mogelijk ingepakt zodat we morgenvroeg op tijd kunnen starten.

Donderdag17 september.

Vanmorgen na ons laatste ontbijt bij Dunes Inn zijn we begonnen aan onze Grand Tour....We vertrokken uit LA en kwamen meteen in een file van langzaam rijdend verkeer terecht. Zoveel verkeer als we hier in korte tijd zagen, zo weinig zagen we de rest van de dag. Onderweg gestopt voor een kop koffie in een authentiek tentje langs de weg, het zag er aan de buitenkant niet uit maar binnen was het knus en er zaten een aantal mensen van verschillende pluimage.

Na de koffie verder gereden naar Yoshua Park/Yucca Valley. Hier kochten we bij het visitor centre onze national parkpas (80  dollar) waarmee we alle NP in Amerika kunnen bezoeken. Nadat we eerst een poos de weg door het park gevolgd hadden arriveerden we bij een picknickplek waar we in gezelschap van diverse soorten eekhoorntjes en vogels lekker geluncht hebben. Het was een uniek plekje tussende rotsen en Yucca's, je voelt je daar erg klein in een heel uitgestrekt gebied.

Na de lunch ging de reis weer verder en het is een heel speciale ervaring om te rijden tussen metershoge rotsblokken door over een eindeloos lijkende weg. Toen we het park verlaten hadden volgde een vele miles lange weg en duurde het soms een hele poos voordat je weer een andere auto zag, je waande je alleen op de wereld. Onderweg bij een kruispunt met op iedere hoek een tankstation een plaspauze ingelast en meteen iets gedronken.

Roelof reed de laatste etappe naar Lake Havasu City, onderweg passeerden we de Parker Dam over de Colerado River. Het landschap was erg afwisselend van heel dor tot vruchtbaar groen. De temperatuur was overdag opgelopen tot ±40graden Celsius en het koelde 's avonds niet echt af. Aangekomen in het hotel eerst ingecheckt en de koffers naar de kamer gebracht, waarna we aan de bar een paar drankjes aangeboden kregen. Gezellig zitten keuvelen met de Duitse bardame.

Eten deden we vanavond een eindje verderop in een Italiaans restaurant, ook bij het eten nuttigde ik nog een paar glazen wijn en bij terugkomst in het hotel rolde ik dan ook moe en voldaan het bed in, heerlijk geslapen vannacht!

Vrijdag18 september.

Na een Amerikaans ontbijt in het hotel vervolgden we onze reis richting Williams.

Vandaag ging de reis grotendeels via de route 66, de jongensdroom van de twee heren ging in vervulling, al was het dan niet per motor. Onze eerste stop was bij een onooglijk tentje waar het leek of hier de laatste 50jaar niets meer aan veranderd was.Gelijktijdig met ons stopten een 6 tal mannen op de motor, dit bleken landgenoten uit Brabant te zijn, zij deden de route in tegenovergestelde richting, we hebben even met ze staan babbelen waarna we naar binnen gingen om ons cafeïne gehalte op peil te brengen.

Verderop langs de weg steeds meer vergane glorie, een wel erg aparte ervaring. Omstreeks13.00 uur vonden we het tijd om te gaan lunchen, in het dorpje stond boven op een kiosk een picknicktafel en hier gezellig in de buitenlucht geluncht. De temperatuur was hier een stuk aangenamer (mede omdat we lekker in de schaduw zaten). Na de lunch nog even een gesprek aangeknoopt met een Duits stel die ook zaten te picknicken, verder alle kitsch "bewonderd" die overal uitgestald stond.

Tijdens het laatste stuk van de reis zagen we in de verte een wel erg donkere wolk met daaronder grijze strepen van de regen, ook bliksemde het regelmatig en niet veel later kwam het water met bakken uit de lucht vallen, afgewisseld met even wat zon en daarna weer regen. Omstreeks 15.00 uur bereikten we Williams en zagen we langs de weg een wel aardig hotel, de heren gingen naar binnen om te vragen of er nog ruimte was en wij (de dames) wachten geduldig in de auto op wat er gebeuren ging. Toen de heren terugkwamen hadden ze in hotel Comfort Inn voor 2 nachten een kamer gereserveerd, er kon dus uitgepakt worden. We brachtende koffers naar onze kamers en ik gaf bij de balie onze vuile was af. Ondertussen was het opgehouden met regenen en gingen we samen het dorpje verkennen, bij een plaatselijk cafeetje dronken we buiten op het terras koffie.

Roelof die al vanaf dat hij in Amerika was op zoek was naar een Old Silver Dollarstuk, had de dag van zijn leven. Bij de plaatselijke bank hadden ze er nog een en die kon hij kopen voor jawel hoor 1 dollar, hij grijnsde van oor tot oor toen hij naar buiten kwam en we hoefden dus niet te vragen of het gelukt was.

's Avonds zijn we bij hetzelfde cafeetje gaan eten.Hier zaten ook een aantal "locals" die ons voordat we vertrokken nog een paar adviezen gaven voor de rondreis. We moesten met name bij de canyon voorzichtig zijn voor overstekende elanden en er zaten volgens hun ook veel stinkdieren. Hierna zijn we al winkelend (ik heb nog een nieuwe tas gekocht) terug naar het hotel gelopen. In de hal stond een computer en had je als gast de mogelijkheid om te internetten, even de mail gecheckt en Karin een mailtje gestuurd. Onze was, was inmiddels schoon en kon opgehaald worden, hij was alleen niet gestreken maar ook dat kon op de kamer. Peter deed ondertussen nog een paar voorbereidingen voor de dag van morgen, en ik schreef in mijn dagboek. Gusta was inmiddels al onder zeil.

Zaterdag 19 september

Vanmorgen na het ontbijt zijn we vertrokken naar de Grand Canyon, we waren ongeveer een uur onderweg over een bijna kaarsrechte weg toen we bij de ingang van het park aankwamen. Onderweg al genoten van de prachtige vergezichten. Aangekomen in het park de auto geparkeerd en een wandeling gemaakt langs de kloof, uiteraard werden er vele plaatjes geschoten, het was erg indrukwekkend, groot, diep moeilijk te beschrijven en te fotograferen.

Je voelt je aan de rand van de kloof erg nietig en klein. Omstreeks 12.00 uur zijn we teruggelopen naarde auto en wederom werd gezellig buiten gepicknickt met het brood dat Gusta 'smorgens was gaan halen in de supermarkt voordat we vertrokken. Het buiten eten vind ik persoonlijk een van de hoogtepunten van de dag. Na het eten een restaurantje opgezocht voor de broodnodige koffie, we blijven toch Limburgers.... Hierna zijn we weer een stuk verder gereden tot we te voet verder konden naar een volgend uitzichtpunt, we maakten de wandeling bij heerlijk zonnig weer.

Toen we terug kwamen bij de auto besloten we om langzaamaan de terugtocht te beginnen, na nog een paar fotostops en koffie verlieten we het park. Ook maakten we een fotostop bij een groep Indianen die op een soort parkeerplaats langs de weg stonden en allerlei eigen gemaakte spullen verkochten. In de verte zagen we dat het bliksemde en het leek ook te regenen.

Onderweg zo'n 30 mijl voor Flagstaff bij een Mexicaans restaurant gegeten. Toen we na het eten buiten kwamen regende het pijpenstelen, dus rennen geblazen naar de auto. Ik was de BOB en reed terug naar ons hotel in Williams. Hier kwamen we omstreeks 21.00 uur aan en zocht iedereen moe en voldaan z'n kamer op. Zelf heb ik nog even in de hal de mail gecheckt en Karin gemaild. Terug in de kamer nog naar een filmpje gekeken en ook gaan slapen. Benieuwd waar we morgen zullen landen.

Zondag 20 september

Ook vanmorgen zaten we wederom om 8.00 uur aan het ontbijt, doordat we gisteren in een andere tijdzone waren geweest had mijn telefoon die tijd overgenomen en liep de wekker een uur vroeger af dan noodzakelijk was. Na het ontbijt werd de auto geladen en konden we vertrekken in de richting van Petrified National Park.

In dit park zijn een groot aantal versteende bomen gevonden, een ander gedeelte van het park wordt ook wel "de gekleurde woestijn" genoemd, ook vandaag zagen we weer uitgestrekte wegen waar geen einde aan leek te komen. In het park wederom genoten van de picknick en ook weer de nodige foto's gemaakt. Het zal straks nog moeilijk worden om de mooiste over te houden.

Na nog een laatste koffie stop zijn we doorgereden naar Gallup waar we een hotel Qality Inn vonden en daarna samen zijn gaan eten, in een restaurantje op loopafstand van het hotel. Om de een of andere reden mocht hier geen alcohol geschonken worden maar wat die reden was werd ons niet echt duidelijk. Gusta bestelde Traut, in de veronderstelling dat ze Kalkoen zou krijgen (in het Limburgs Troethaan) doch werd verrast met een vis die volgens haar ook erg lekker was. Het kan dus voor verrassingen zorgen als je het Limburgs dialect vertaalt naar het Amerikaans.

Toen we terugkwamen in het hotel hebben we nog een paar machines was gedraaid en nadat alles weer keurig gestreken in de koffer lag kon ik ook mijn bed opzoeken.

Maandag 21 september

8.00 uur ontbijt, het wordt inmiddels gewoonte. We begonnen de trip vandaag met een lange reis richting Chaco, waar we omstreeks 11.30 uur aankwamen.

De reis ging door een prachtige omgeving en zeker 10 miles over een zandweg, dan is het toch wel fijn als de navigatie goed werkt omdat je af en toe zo'n gevoel hebt dat het niet helemaal klopt. Nadat we bij het informatiecentrum wat informatie gehaald hadden besloten we om maar eerst te lunchen en ook nu weer in de buitenlucht, dit ging vandaag door de wind met hindernissen gepaard, de bordjes en bekers moesten verzwaard worden anders vlogen ze met brood en al door de lucht.

Hierna volgde met de auto een tocht door het park, in dit park zijn bij opgravingen restanten gevonden van de woningen van de Navajo Indianen die hier eeuwen geleden gewoond hebben. We hebben hier een paar uur rondgewandeld en Roelof en Beppie gingen later met een gids mee, zelf deden we de wandeling op eigen houtje en met behulp van de kaarten die overal langs de route stonden met daarop vermeld wat je kon zien.

Toen we weer bij de auto aankwamen vertrokken we richting Durango, ook nu moesten we weer eerst 10 miles rijden over een zandweg om het park uit te komen. In Durango boekten we een hotel bij Best Western. Onderweg stopten we nog een keer bij een tankstation voor koffie. Het was wederom een klein onooglijk winkeltje waar je ook koffie kon drinken. De bediening gebeurde door een stel indianen, Beppie kocht hier een poppetje dat was ingepakt in een soort draagzak, de baby's werden zo door de indiaanse vrouwen op hun rug gedragen bij de werkzaamheden op het land.

Daarna vervolgden we de weg richting hotel, nadat we ingecheckt hadden zijn we teruggereden naar het centrum om te gaan eten. Bij het hotel was ons aangeraden om te gaan eten bij Ken en Sues, hier hebben we buiten onder de terrasverwarming heerlijk gegeten, ik zelf had een kippetje met geitenkaas en zongedroogde tomaten, erg lekker.

Ook vandaag liet "Marijke" (navigatiesysteem) ons niet in de steek en bracht ons weer feilloos terug naar het hotel. Morgen gaan we richting Mesa Verde.

Dinsdag 22 september

Nadat we ontbeten hadden zijn we eerst in de supermarkt onze mondvoorraad voor onderweg gaan aanvullen, hierna vertrokken richting Mesa Verde, omstreeks 10.30 uur bereikten we de ingang van het park en begonnen we aan de klim naar het visitor centre, over die 20 miles deden we een uur door de vele bochten tot we boven waren. Daar aangekomen eerst wat informatie verzameld waarna we begonnen aan de wandeling naar een van de klifwoningen die hier gevonden zijn.

Mesa Verde beslaat een oppervlakte van 211 km². De ingang van het park ligt zo'n 15 kilometer ten oosten van de stad Cortez. Het bezoekerscentrum ligt op 24 kilometer van de ingang en bevindt zich op 10 kilometer afstand van Chapin Mesa, het populairste gedeelte van Mesa Verde. De naam Mesa Verde betekent "groene tafel" in het Spaans. Mesa Verde is bekend geworden door het grote aantal goed bewaard gebleven klifwoningen; huizen gebouwd in ondiepe grotten in de wanden van het ravijn. Van de 11de eeuw tot de 13de eeuw woonden hier de Anasazi-indianen, de waarschijnlijke voorgangers van de Pueblo. Het is nog onduidelijk waarom zij aan het eind van de 13de eeuw dit gebied plotseling hebben verlaten. Het kan zijn dat door droogte de oogsten mislukten of dat de inwoners werden bedreigd door andere stammen uit het noorden. Het Chapin Mesa Archeologische Museum geeft informatie over de maatschappij van de Anasazi. In het museum kunnen archeologische vondsten en kunstwerken worden bezichtigd. Enkele van de klifwoningen van Chapin Mesa en Wetherill Mesa zijn open voor het publiek.

Naast de klifwoningen staan er in Mesa Verda ook enkele ruïnes op de top van de klif. Ook daarvan zijn enkele open voor het publiek, omdat dit nogal wat klim en klauterwerk vereiste hebben we hier vanaf gezien. Na de wandeling volgde de gebruikelijke picknick waarna het verder ging langs allerlei bezienswaardigheden in het park. Ook vandaag was het zonnig maar er stond een flinke wind. Omstreeks 16.00 uur begonnen we aan de afdaling, het zou nog zo'n 2½ uur duren voordat we in Kayenta zouden aankomen voor de overnachting.

Wat we niet verwacht hadden gebeurde, de drie hotels die het dorp rijk was waren vol geboekt, daar stonden we dan...hongerig en geen kamer!!!! Via een van de hoteleigenaars kregen we een adres en telefoonnummer van 2 hotels in Mexican Hat ± 50 miles (80 kilometer) verderop. Vanuit de auto hier naar toe gebeld en 2 kamers gereserveerd, deze zouden ze tot 20.00 uur voor ons vasthouden.

In de auto alvast wat brood gegeten waarna ik begon aan de laatste etappe van vandaag. De route liep grotendeels door Monument Valley en met name de ondergaande zon zorgde voor een prachtig schouwspel. Eigenlijk dus een geluk bij een ongeluk anders hadden we dit moeten missen, we durfden echter niet te stoppen om te fotograferen omdat we volgens "Marijke" om 19.55 uur zouden arriveren als we in dat tempo zouden doorrijden.

Nadat we ingecheckt hadden bij Hat Rock Inn (na ons zat ook dit hotel vol) zijn we bij het naastgelegen steakhouse gaan eten. Ook dit was een aparte belevenis, boven een groot houtvuur lag op een soort grillschommel het vlees, ook hier was het behoorlijk druk maar er was voldoende afleiding en dat zorgde er voor dat de tijd die we moesten wachten snel voorbij ging. Een aparte en onvergetelijke dag.

Woensdag 23 september

Het ontbijt vanmorgen was wat anders dan we gewend zijn in Nederland, lekker buiten gegeten bij een onooglijk tentje. Moeder de vrouw maakte voor ons ieder apart een gebakken eitje met een jengelend kind op de achtergrond, ondanks dat ging het allemaal in een uiterst rustig tempo. Na het eten gingen we op weg naar Monument Valley, ik had de eer om te rijden. Eerst nog even bij de plaatselijke supermarkt onze mondvoorraad aangevuld, het had nog even wat voeten in de aarde om de supermarkt te vinden, het was wat verder doorrijden dan dat we dachten maar daarna kon de tocht naar het park beginnen.

Bij het visitor centre een plattegrond van het park gehaald waarna we vertrokken. De vallei, gelegen op het Colorado Plateau op een hoogte van zo'n 1700 meter boven zeeniveau, bestaat uit zandsteen en siltsteenen heeft zijn karakteristieke rode kleur te danken aan het in de bodem aanwezige ijzeroxide. Door erosie van de bodem hebben zich zandsteenformaties gevormd die tussen de 100 en 300meter hoog zijn en namen als East and West Mitten, Totem Pole en ThreeSisters dragen.

Het gebied rond Monument Valley was eens een laagland. Gedurende miljoenen jaren werd er materiaal gedeponeerd, dat door erosie van de toen nog jonge RockyMountains afkomstig was. Zo ontstond langzaamaan een plateau dat bijna 5000 meter boven zeeniveau reikte. Tijdens de laatste 50 miljoen jaar is veel van dit materiaal op zijn beurt weer geërodeerd. De zachtere lagen waren meer aan erosie onderhevig dan de hardere gesteenten, waardoor de nu te bezichtigen formaties overbleven. In de indrukwekkende rotsen van rode steen kun je met wat fantasie allerlei figuren zien. Zelf waan je je onderdeel van een film.

Ook hier vonden we een wel heel bijzondere plek voor onze picknick. Na het eten vervolgden we onze trip door het park waarna we bij het bezoekerscentrum genoten van een welverdiende kop koffie. Tijdensde reis door het park kochten we bij een paar Indiaanse vrouwen een paar halskettingen, 1 als souvenir voor Karin  Vanmorgen had Peet al het zekere voor het onzekere genomenen in Page een hotel besproken. Daarom namen we ons de rust om eerst nog een lekker ijsje te eten met uitzicht op het park.

Ook deze keer was de reis naar het hotel heel afwisselend, het reizen is een belevenis op zich en daardoor niet langdradig of vervelend. Toen we onze spullen op de hotel kamer hadden geïnstalleerd gingen we op zoek naar een eettentje, dit verliep nogal moeizaam. We hadden besloten om naar de chinees te gaan doch na een uur lopen en blaren aan mijn voeten zijn we toch maar teruggelopen en hebben we bij een Mexicaans restaurant erg lekker gegeten.

Bij terugkomst in het hotel moe maar voldaan ons bed opgezocht.

Donderdag 24 september

Vandaag een redelijk rustige dag ingepland. Vanmorgen waren we door het tijdsverschil tussen twee staten weer een uur te vroeg opgestaan. Na een karig ontbijt en een niet al te schone kamer besloten we om dit hotel vaarwel te zeggen. Peter en Roelof wandelden richting Holiday Inn hotel om te vragen of we daar voor een nacht konden logeren, dat was akkoord waarna we bij het hotel waar we overnacht hadden de rekening betaalden en vertrokken.

Vandaag zouden we naar Lake Powell gaan. Het Powellmeer is een kunstmatig meer in de staat Arizona dat wordt gevormd door de GlenCanyon dam in de Coloradoriver. In eerste instantie stopten we bovenop de dam om een paar foto's te maken. Na een wandeling over de dam en een kijkje in het bijbehorend bezoekerscentrum waar ook foto's hingen die gemaakt waren tijdens de bouw van de dam, gingen we verder om een boottocht te gaan maken over het meer. We kochten alvast kaartjes voor een tocht van drie uur.

Van te voren eerst traditiegetrouw gepicknickt op het terras van een restaurant dat gesloten was, nadat we in een naastgelegen restaurant koffie hadden gedronken gingen we aan boord. Ook nu zagen we weer veel stenen (zou Peet zeggen). Op de boot gezellig zitten babbelen met een echtpaar uit Zwitserland. Zij hadden zes weken vakantie en kwamen vanuit Yellowstone park, ze vertelden over hun ervaringen daar en dat ze ook volop genoten hadden. Zij reisden nog verder naar Hawai. Na de boottocht gingen we terug naar Page om in te checken bij het Holiday Inn hotel.

Nadat we ons hadden opgefrist gingen we richting het Chinees restaurant dat we gisteren niet hadden gevonden. We zagen toen dat het maar goed was dat we niet verder gelopen waren want het was dus echt niet op loopafstand. We hadden heerlijk gegeten en nadat we ook de tank van de auto nog gevuld hadden reden we terug naar het hotel.

Nadat we beneden in de hal nog een paar mailtjes verstuurd hadden en met een paar andere gasten gebabbeld hadden over hotels in Las Vegas zochten we onze kamers op. Vandaag hadden we besloten om het reisschema wat aan te passen omdat we allemaal vinden dat we inmiddels meer dan voldoende rotsen hebben gezien. We gaan daarom morgenvroeg richting Las Vegas.

Vrijdag 25 september

Vandaag hebben we dus een lange reisdag voor de boeg van Page naar Las Vegas. Gestart met een ontbijt waarna we op zoek gingen naar een bank om de beurs te spekken, na de inkopen in de plaatselijke supermarkt begonnen we aan de reis. Tot de lunch reed Roelof, met tussen door nog, zoals dat echte Hollanders betaamt een koffiestop. Peet reed het tweede gedeelte ook nu weer door een schitterend bergachtig gedeelte. Het laatste stuk van de reis nam ik voor mijn rekening, helemaal door het ondertussen druk geworden Las Vegas.

Bij het hotel aangekomen hoorden we dat ze nog maar een kamer vacant hadden, dus gingen we bellen naar een ander adres. Hier konden we 2 kamers reserveren en eventueel verlengen, het enige probleem was dat het helemaal aan de andere kant van de stad was dus daar gingen we weer, er was inmiddels een file ontstaan dus zo heel erg snel schoot het niet op.

Nadat de heren ingecheckt hadden bij hotel California werden de koffers uit de auto gehaald en begon ik aan de zoektocht naar een parkeerplaats, na 2 keer door de portier van het hotel te zijn "weggejaagd" vond ik toch nog een mooi plekje. Toen moest ik de kamer nog zien te vinden, het enige dat ik wist dat we kamernummer 1017 hadden. Ik kwam de lobby van het hotel binnen en werd overweldigd door wel honderden flikkerende speelautomaten, wat een gekkenbende!!  

Toch maar even vragen waar ik moest zijn nadat ik tot tweemaal toe uitkwam in de parkeergarage. Ik werd dus prompt de verkeerde kant opgestuurd en liep wat verloren tussen allerlei spelende mensen door. Na een aantal afdelingen bekeken te hebben toch maar terug gelopen naar de ingang en nadat ik nogmaals naar het kamernummer had gevraagd werd me verteld dat ik de lift naast de Boeddha moest hebben. Toen ik op de tiende etage uit de lift stapte kwam Gusta net aanlopen om te gaan kijken waar ik bleef. Zij was in de tussentijd al twee keer beneden geweest om mij te zoeken maar we waren elkaar steeds mis gelopen.

Nadat we ons hadden omgekleed hebben we de kamer met nog 2 nachten verlengd. Maandag reizen we dus verder. In het hotel in een van de restaurantjes lekker gegeten waarna we samen met Roelof en Beppie aan de wandel gingen richting Fremontstreet. Gusta was moe en zocht na het eten haar bed op. Binnen de kortste tijdwaren we Roelof en Beppie kwijt geraakt in de drukte, en kuierden we samen verder, het is een heksenketel en je kon over de hoofden lopen maar wel erg leuk om een keer mee te maken.

Een groot gedeelte van de straat was overdekt met een soort net en vanaf 20.00 uur ging elke heel uur het licht uit in de straat en was tegen het net op muziek een lasershow te zien, heel indrukwekkend. Omstreeks 22.00 uur zijn we toch maar teruggegaan naar het hotel waar ik weer snel onder zeil was.

Zaterdag 26 september

7.00 uur, de wekker loopt af en de dag begint. Aangezien er een wel erg lange rij bij het ontbijt stond besloten we op de kamer brood te eten waarna we richting Starbucks liepen voor de broodnodige koffie, de ochtend werd verder gevuld met rond wandelen en winkels kijken. Lunchen deden we vandaag als echte Amerikanen bij Mac-Donalds waarna we onze kamer opzochten voor een siësta!

Bij deze temperaturen is het niet onverstandig om op het heets van de dag binnen te blijven. Om 16.30 uur zijn we met z'n allen naar de bushalte gelopen om naar de strip te gaan. Voor 7 dollar kon je 24 uur heen en weer reizen met de bus over de strip. We besloten om bij de halte van Ceasars Palace uit te stappen, alles op de strip is Amerikaans, met andere woorden groot,  heel groot!!  In Ceasars Palace waan je je (als je de gokkasten achter je gelaten hebt) even in Rome. De Trevi fontein is in het klein nagebouwd en het dak is net een sterrenhemel bij schemerlicht. Nadat we op ons gemak hadden rondgelopen besloten we om in een van de restaurantjes onze avondmaaltijd te nuttigen. Lekker Italiaans gegeten vandaag.

Hierna was het een kunst om een uitgang te vinden, je raakt heel gemakkelijk binnen maar je bent er niet zomaar uit. Eenmaal buiten eerst richting "Parijs" gelopen en van daaruit naar Venetië, binnen een tijdsbestek van een paar uur wandel je door een paar Europese steden. Onderweg passeerden we ook verschillende "WeddingChapels" en zagen we ook een aantal bruidsparen. Peet kocht in een van de vele winkeltjes op de strip nog een polo-shirt.

Omstreeks 21.30 uur besloten we om de bus terug te nemen naar het hotel doch dat was nog niet zo gemakkelijk, de eerste 2 bussen die langs kwamen zaten tjokvol dus zat er niets anders op dan te wachten op de volgende bus. Ons hotel (California) lag in de buurt van Fremontstreet, naast het feit dat er elk uur een lasershow is word er ook op een drietal podia door live-bands opgetreden. Het is er erg gezellig en er hangt een gemoedelijke sfeer. Toen we terug kwamen zijn Peet en ik dan ook nog blijven hangen om te kijken en muziek te luisteren. De andere 3 liepen meteen door naar het hotel, wij volgden omstreeks 23.30 uur. Vandaag weer erg veel gezien en genoten.

Zondag 27 september

Vanmorgen "uitgeslapen" en een half uur later gestart, in het hotel is het moeilijk om te ontbijten omdat er steeds een behoorlijk lange rij staat te wachten. Daarom gingen we richting Fremontstreet waar we bij Starbucks binnen liepen.

Een opmerking van mij over het brood werd door Gusta op de een of andere manier verkeerd opgepakt waarop ze naar buiten liep en niet meer terugkwam. Beppie liep haar nog na maar zag haar niet meer. Nadat we gegeten hadden gingen Beppie en Roelof. nog terug naar het hotel en wij gingen op zoek naar een telefoon om Karin te bellen. Aangezien de telefoon die Peet gisteren had gezien kapot was hebben we maar mobiel gebeld. We zaten gezellig op de vensterbank van een winkel te babbelen toen we door de security gesommeerd werden om te vertrekken (je mag wel lopen maar zitten of liggen is niet toegestaan).

Na nog even een winkel met heel veel lelijke dingen bekeken te hebben en een plasstop in een van de casino's waren ook Roelof en Beppie weer aangesloten en namen we de bus richting Luxor, aangezien we allemaal nog nooit in "Egypte" waren geweest. Luxor is gebouwd als een grote piramide, vandaaruit zijn we binnendoor naar Mandalay Bay gelopen (ook nu was de uitgang moeilijk te vinden).

Daarna in het Excalibur een hapje gegeten, het Excalibur is een grappig middeleeuws kasteel. Ook nu weer kozen we bij het naar buiten gaan de verkeerde uitgang. Na even zoeken kwamen we in New York terecht en via Monte Carlo de bus terug genomen naar het hotel.

Voordat we naar het hotel terug gingen hebben we eerst nog brood en water gehaald voor morgen. Met een lekkere cappuccino vanilly terug gewandeld naar het hotel waar ik op de kamer mijn dagboek bijwerkte, ook werden de koffers wederom een keer gereorganiseerd zodat we morgen tijdig verder kunnen reizen.

's Avonds hebben we heerlijk gegeten in Casino Golden Nuget, ik had gelezen dat hier een Kantonnees restaurant zou zijn wat als erg goed vermeld stond in de gids. Na even zoeken en vragen hadden we het toch gevonden en hebben we daar heerlijk gegeten. Na het eten ben ik samen met Peet bij Binion's gaan gokken, we speelden Black Jack en na drie kwartier hadden we de honderd dollar die we omgezet hadden in munten verspeeld, je bent je geld daar sneller kwijt dan dat je het kunt verdienen. Wel een leuke ervaring, en we kunnen nu ook zeggen dat we in Las Vegas gegokt hebben. De rest van de avond hebben we heerlijk rondgeslenterd en genoten van de verschillende bandjes die optraden op Fremontstreet. Omstreeks 23.30 uur zijn we terug gegaan naar het hotel en zochten we ons bed op. Morgen gaat de reis weer verder.

Maandag 28 september

Vanmorgen op onze kamer ontbeten, Peet en ik zijn bij Starbucks om de hoek koffie gaan halen voor iedereen waarna we de heksenketel van Vegas achter ons lieten en de extreme rust van Death-Valley opzochten.

Ook vandaag zagen we weer lange wegen met steeds wisselende vergezichten. Koffie gedronken in Death ValleyJunction, het "restaurantje" zag er aan de buitenkant niet uit maar binnen was het netjes ingericht en de eigenaren waren heel vriendelijk. Om het toilet te bezoeken moesten we naar het hotel lopen, hier ging je 50 jaar terug in de tijd, het leek erop dat je een oude western binnen wandelde. Na een half uur zijn we weer verder getrokken want het zou een lange reisdag worden vandaag.

Onderweg zijn we gestopt bij Zabriskie Point hier had je een schitterend uitzicht over de woestijn, nadat we enkele foto's hadden gemaakt zijn we weer snel terug gegaan naar de auto omdat het hier behoorlijk heet was. Later zijn we nog een keer gestopt om te lunchen. Hierna ging het verder en "Marijke" loodste ons ook nu weer feilloos door een ongelooflijk mooi berglandschap.

Toen we weer bereik hadden met de telefoon heeft Peter gebeld naar het Lake View Motel in Mountain Mesa. Hier werd voor ons de suite gereserveerd, dit klonk luxer dan dat het in werkelijkheid was maar ook hier waren de eigenaren erg aardig en dit maakte veel goed. Eten deden we vandaag bij de plaatselijke Mexicaan. We werden heel vriendelijk ontvangen en de eigenaar kwam nog gezellig met ons babbelen.

Toen we terug waren bij ons onderkomen heb ik nog een poosje buiten zitten lezen, het was erg benauwd op de kamer en de airco maakte behoorlijk veel kabaal. Het was vandaag een lange reisdag maar onderweg hebben we veel moois gezien!

Dinsdag29 september

Vanmorgen hebben we ontbeten met muffins die door moeder de vrouw zelf gebakken waren, lekker en vers. Nadat we de tank van de auto gevuld hadden en in de plaatselijke supermarkt een brood scoorden voor onderweg gingen we op  weg. Vanuit Lake Isabella namen we op advies van onze gastvrouw de bergroute richting Kaweah. Deze start via de 495 recht naar het noorden langs de Kern River. een meer dan mooie afwisselende bergweg... Toppertje!!!

De bomen die we zagen in de 'Trail of the 100 Giants' in Sequoia National Forest waren zeer indrukwekkend. De bomen staan hier helemaal in hun natuurlijke omgeving (geen omheining van palen) waardoor het mooier over komt dan sommige stukken in het Sequoia NP.  Via de 'great western Divide highway' hebben we gepauseerd bij de 'Panderosa coffeeshop/store', hier zijn in het verleden films van Bonanza opgenomen (volgens de gastvrouw bij Lake Isabella). In de lodge dronken we koffie.

De weg slingerde om een paar behoorlijk hoge bergen heen, er kon dus niet echt hard gereden worden, maar je had daardoor wel weer een prachtig uitzicht. Ook vandaag konden we weer lekker buiten lunchen en bij de plaatselijke supermarkt kochten we nog een brood en boter. Voor fruit werden we verwezen naar Kenny's farm in Springville. Het was een schuurtje waar groente en fruit werd verkocht. Ook kon je er koffie en gebak krijgen. Met een bananen/noten cake en een take away koffie vervolgden we de reis.

Omdat tijdens de reis bleek dat het wel erg laat zou worden als we ook nog het park zouden bezoeken besloten we om buiten het park een hotel te zoeken. In Kaweah vonden we een Comfort-Inn waar we weer 2 kamers konden boeken. Het was nog redelijk vroeg en na de koffie met cake besloten we om de vuile was te wassen. Ondertussen hebben we gezellig gebabbeld en gelachen met een dame uit Texas die ook "aan de was" was.

Eten deden we bij Sequoia Cider Mill, vandaag had ik een hamburger met frites..... erg lekker. Na het eten de was verder opgeruimd en mijn dagboek bijgewerkt. Morgen gaan we naar het park.

Woensdag 20 september

Vanmorgen hebben we zoals bijna gewoon wordt om 8.00 uur ontbeten. Hierna vertrokken we naar het Sequoia Nationaal Park. Het was klimmen geblazen vandaag, het hoogste punt waar we vandaag waren lag op 7000 feet, de weg slingerde weer door een groenberglandschap, in het licht van de opkomende zon leek het wel alsof de bomen in brand stonden.

Het was een fantastisch gezicht. Halverwege de berg was een trail en vandaaruit kon je naar de oudste/dikste boom wandelen. Hij heeft een omtrek van 11 meter en is naar alle waarschijnlijkheid 2200 jaar oud. De General Sherman Tree viel een beetje tegen. Het is zeer moeilijk om de boom in volle glorie te bekijken omdat alles er omheen is afgezet.

Nadat we de trail gewandeld hadden gingen we terug naar de auto en weer verder, dit dachten we, er werd echter aan de weg gewerkt en dit leverde ons ruim een half uur vertraging op. Er zit niets anders op dan gewoon rustig te wachten tot we weer verder mochten rijden, er gaat dan een auto voor je uit rijden en we konden volgen.

Het werd langzaam tijd om een parkeerplaats op te zoeken waar we konden picknicken, even verderop vonden we een restaurantje dat nog open was en hier konden we ons cafeïne gehalte aanvullen en maakten we er meteen een plaspauze van.

Via (weer een ) prachtige kronkelweg vervolgden we onze reis. Het reizen verveelt niet omdat het landschap om je heen erg afwisselend is en je hebt zodoende steeds iets nieuws te zien. De hele weg hebben we uitgekeken naar beren die daar in het bos wonen doch tot nu toe niet veel anders gezien dan vogels en allerlei soorten eekhoorntjes maar geen beer. Gisteren moesten we een stukje omrijden omdat er langs de weg die we reden een bosbrand was, ook vandaag zagen we op een stuk een paar nasmeulende houtstammen liggen (dit veroorzaakte veel rook maar we zagen geen vuur).

Via Fresno zijn we doorgereden naar Oakhurst, dit is een klein dorpje aan de voet van Yosemite Nationaal Park, dit park gaan we morgen bezichtigen. Ook hier logeerden we weer in een Comfort Inn hotel. Nadat we alle bagage naar onze kamers hadden gebracht zijn we aan de overkant van de weg gaan eten bij een vijf sterren chinees, waarschijnlijk waren wij die sterren want het was er erg pover ingericht. Wat belangrijker was dat het eten wel goed was dus dat viel allemaal toch nog mee.

Na het eten nog even onze mail gecheckt waarna we onze kamer opzochten.

Donderdag 1 oktober

7.00 uur...de wekker loopt af en we beginnen aan ons ochtendritueel. Douchen, auto inladen, ontbijten (toen we aan de ontbijttafel zaten troffen we twee stelletjes, ook uit Nederland) van een van hun kregen we een kaartje van het hotel waar zij hadden gelogeerd in San Francisco, zij waren hier erg tevreden over. Misschien een optie om hier ook naar toe te gaan, nadat we onze tandjes gepoetst hadden gingen we van start.

We komen al vrij snel aan in Yosemitepark, de weg naar het park had ook weer verschillende vieuwpunten en ook in het park was van alles te bewonderen. We wandelden naar de waterval, deze maakte ondanks dat er niet zo heel veel water naar beneden kwam toch nog behoorlijkwat lawaai.

Gusta en ik zijn over de keien die hier en daar lagen nog wat meer de kant van de waterval uitgelopen maar we werden opeens door een paar wel erg grote stenen tegengehouden. Op deze manier vliegt de tijd en het werd weer tijd om onze mondvoorraad aan te vullen, in Yosemite village de inkopen gedaan waarna we op zoek gingen naar een picknickplek. Onder het wakend oog van "The Captain" een grote rots genoten we van de lunch.

We vervolgden de weg door het park, alleen het rijden door zo'n prachtige omgeving geeft je een vakantiegevoel. Bij een volgend uitzichtpunt troffen we een motorrijder uit Hawai die aan Peter vroeg of hij hem wilde fotograferen bij zijn motor. Hierna maakte hij met Peets toestel een foto van ons tweetjes met de motor en daarna nog een paar kiekjes waar we met z'n allen opstaan.

Terug onderweg vertelde "Marijke" ons dat als we zouden doorrijden we omstreeks 17.30 uur in San Francisco zouden aankomen. Na overleg met de achterbank werdbesloten om dit te doen.

Onderweg lasten we nog een koffiestop in bij een leuk dorpje Groves waarna ik het laatste stuk van de reis voor mijn rekening nam en achter het stuur kroop. Bij de tolbrug aangekomen gaf Beppie aan dat ze moest plassen doch stoppen op een 6 baans autobaan is praktisch onmogelijk. Uiteindelijk heeft ze met enig kunst en vliegwerk op de achterbank in een plastic zak geplast, hierdoor was de ergste druk van de blaas wat voor enige opluchting zorgde.

Door alle drukte op de het laatste stuk van de reis stopten we om 18.15 uur bij het hotel dat Peter reeds telefonisch vanuit de auto gereserveerd had, Bay Landing (het hotel dat de Nederlanders ons 's morgens bij het ontbijt getipt hadden). Toen we onze spullen op de kamer hadden zijn we naar de eetgelegenheden gelopen die in de buurt van het hotel lagen, het eerste restaurantje dat we binnen liepen was vol en er was behoorlijk veel kabaal, ook moesten we nog ruim 20 minuten wachten. We besloten om toen maar bij de Mexicaan te gaan eten, het was erg lekker. Toen we terug kwamen in het hotel nog even de mail gecheckt waarna we onze kamer opzochten. Hier keken we gezamenlijk nog naar een film en Peter heeft nog met Margret gebeld en afgesproken dat we maandagavond bij haar zullen logeren. Margret zou dan ergens reserveren om samen te gaan eten!

Vrijdag 2 oktober

Vandaag staat een dagje stad op het programma. Nadat we eerst redelijk luxe ontbeten hadden (we hadden echt porselein servies en gewoon bestek en niet al dat wegwerpmateriaal). Het hotel deed zijn naam eer aan het was gelegen aan een baai en het een na het ander vliegtuig lande op het vlakbij gelegen vliegveld. Het hotel was echter goed geisoleerd want als je binnen was hoorde je hier niets van.

Om 9.38 uur namen we de shuttle bus vanaf het hotel naar de luchthaven, van daar gingen we met een treintje naar "Bart" de ondergrondse trein, deze was aanzienlijk duurder dan de metro in Atlanta.

Bij Powell street stapten we uit en begon de wandeling richting zee. Onderweg namen we een koffiestop bij Starbucks en hierna wandelden we verder berg op en weer berg af, het hoogte verschil in Frisco is aanzienlijk. Om 12.30 uur was het tijd voor een lunchpauze, we aten een broodje in een van de vele eettentjes waar we langs kwamen.

Na de lunch wandelden we verder richting pier 39 hier hebben we eerst een poos naar de zeeleeuwen staan kijken die daar met honderden op een paar pontons liggen zonnen. Ook hebben we nog even rondgeneusd in de souvenirwinkeltjes, een paar souvenirs rijker liepen we richting de kade waar we kaartjes kochten voor een boottocht.

De boot voerde ons naar de Golden Gate Bridge hier voeren we onderdoor en toen ging te tocht verder naar Angel Island en Alcetraz, er stond een fris windje waardoor het moeilijk was om goede foto's te maken, de boot deinde behoorlijk. Na de boottocht was het weer langzaam tijd geworden om iets te drinken. We besloten toen om terug te gaan naar het station met de Cable Car anders was het wel erg ver om dit weer lopend te doen.

Na een half uur wachten bij de halte konden we mee, het is toch wel een aparte beleving. Vlak voor het einde besloten we om af te stappen om te gaan eten. Het restaurant wat we uitgekozen hadden was vol maar ze zouden ons bedienen in het restaurant van het naastgelegen hotel. Hier werd ons in alle rust een overheerlijke Italiaanse maaltijd voorgeschoteld.

Na het eten liepen we door het inmiddels donker geworden Frisco richting "Bart" die ons met enige vertraging naar de luchthaven bracht, hier konden we met de shuttlebus weer terug naar ons hotel. Het was een lange, vermoeiende dag.

Zaterdag 3 oktober

8.00 uur..............Ontbijt............. en wederom naar Frisco. Beppie en Roelof hadden een eigen programma en we spraken af dat we ons morgenvroeg aan het ontbijt weer zouden treffen. Vanuit de metro liepen we het winkelcentrum in waar we af en toe verbaasd opkeken, sommige mensen droegen wel erg bijzondere kleding . We dachten in eerste instantie dat het te maken had met een ontgroening of een vrijgezellen dag doch toen we navraag deden hierover bleek dat vandaag de Loveparade door San Francisco zou trekken, deze zou om 12.00 uur beginnen en langs het winkelcentrum komen waar wij op dat moment waren. We vonden het toch de moeite waard om te gaan kijken, lekker in het zonnetje langs de kant van de weg. Het leek wel carnaval, maar toch ook weer anders. In het zo preutse Amerika liepen zelfs naakte mannen mee en ook een aantal dames waren alleen gebodypaint. Na een uur kijken hielden we het voor gezien en liepen we terug naar het winkelcentrum om te gaan lunchen.

In de kelder van het winkelcentrum waren allerlei soorten eettentjes. De rest van de middag hebben we wandelend en shoppend doorgebracht uiteraard afgewisseld met een koffiestop. Eten deden we vandaag weer in het winkelcentrum, deze keer aten we iets Koreaans. Het openbaar vervoer zorgde ervoor dat we weer veilig bij het hotel aankwamen. Door alle activiteiten die er waren maar goed dat we niet zelf met de auto waren gegaan. Parkeren was dan denk ik wel erg moeilijk geworden.

Zondag 4 oktober

Vandaag begonnen we na ons ontbijt aan de "afdaling" langs de kust in de richting van Los Angeles.

Het weer zorgde ook nu weer voor prachtige beelden onderweg. Er stond een stevige bries die zorgde voor mooie golven. De eerste stop was in Soquel een klein plaatsje na Santa Cruz, na een kop koffie en een bezoek aan de restroom werd de reis voortgezet en afgesproken om in Carmel te gaan lunchen. Carmel is een erg leuk authentiek dorpje. We stopten bij een oud klooster c.q. kerkje en aten daar onze boterhammetjes op.

Na een wandeling door de kloostertuin, werd de reis weer vervolgd. De weg slingerde langs de kust met af en toe prachtige fotomomenten doch stoppen was niet toegestaan langs de weg.

De volgende koffiestop hadden we in Big Sur, hier hebben we ook nog even gewinkeld en de benen gestrekt waarna we verder gingen naar ons hotel. Ik reed het laatste stuk naar San Simeon (Best Western hotel), het stuk werd zingend afgelegd. Iedereen van ons kende wel een aantal stukken uit het een of andere liedje. Bij het hotel lag een restaurant waar we onze avondmaaltijd nuttigden. Nog even bij de zee gekeken waar op het strand een aantal mensen bij een vuurkorf zaten te genietenvan de zonsondergang. Morgen gaan we naar Maergret.

Maandag 5 oktober

Vanmorgen na het ontbijt eerst nog even langs de zee gewandeld, lekker uitwaaien en naar de golven kijken.

Hierna reden we langs de kust naar Santa Maria om daar onze pauze te houden. Bij Marvis (een groot winkelcentrum) eerst koffie gedronken, hierna moest er natuurlijk ook nog geshopt worden. Omdat het inmiddels al redelijk laat was geworden besloten we om hier ook te lunchen. We sprake af om pas weer te stoppen in Santa Barbara, hier hadden we dan nog tijd om een strandwandeling te maken en koffie te drinken.

Het laatste stuk naar Margret (dit is een oud collega van Peter) heb ik weer gereden en het begon ook weer redelijk druk te worden toen we in LA aankwamen. Margret woont in de wijk Thousend Oaks, ook nu hadden we het adres met behulp van "Marijke" vrij gemakkelijk gevonden. Margret was nog op haar werk maar we werden binnen gelaten door dochter Katya die aan Margret telefonisch doorgaf dat we gearriveerd waren.

Toen ze thuis kwam kregen we eerst een rondleiding door haar huis en konden we onze koffers op de kamer zetten. Nadat we wat gedronken hadden gingen we naar het restaurant dat Margret gereserveerd had het lag aan het water, bij lake..?? Zij had buiten een tafeltje gereserveerd en onder de terrasverwarming was het goed toeven. We hebben hier erg lekker gegeten en gezellig nagetafeld, dit vinden de Amerikanen erg vreemd, ze kijken je letterlijk en figuurlijk de deur uit.

Toen we terug waren bij Margret thuis zochten de andere drie hun bed op. Samen met Peet hebben we nog even de laatste nieuwtjes bijgepraat met Margret waarna het ook voor ons tijd werd om naar bed te gaan. Morgen hebben we nog een dag in LA.

Dinsdag 6 oktober

Vanmorgen zijn we rustig gestart, M. had voor een heerlijk ontbijt gezorgd en gezellig babbelend werden de plannen voor vandaag doorgesproken.Nadat de koffers in de auto stonden en Peet via de computer had ingecheckt voor de vlucht van morgen vertrokken we naar het Getty Centre. Na een dik uur rijden kwamen daar aan, we realiseerden ons toen ook pas hoe groot LA is want je bent dan pas halverwege de stad.

Paul Getty,  een oliemagnaat heeft bovenop een van de vele bergen die LA omringen een complex uit de grond laten stampen, gebouwd met Italiaanse travertin (natuursteen). Je moet betalen om je auto te parkeren maar het bezoek aan het centre is verder gratis. Je gaat het laatste stuk met een treintje de berg op waar je een prachtig uitzicht hebt over LA.

Om 11.30 uur ging een tour van start door de tuin die rond het complex was aangelegd. Persoonlijk vond ik dit en het gebouw zelf de mooiste stukken van het gehele complex. Na de wandeling zijn we eerst wat gaan eten waarna het tweede gedeelte volgde. Je kon een kort filmpje bekijken waarin verteld werd wat in de diverse gebouwen te zien was. We kozen voor het onderdeel fotografie, doch dit viel wat tegen. We gingen daarom maar weer naar buiten richting de cactus tuin, hier hebben we nog een poos rondgelopen en na een bezoek aan het winkeltje werd het tijd om richting het hotel te gaan, ook dit was weer een uurtje rijden. In LA moet je er rekening mee houden dat je een paar uur onderweg bent om van de ene kant van de stad naar de andere kant te komen. Het werd aanschuiven in de file en omstreeks 16.00uur kwamen we bij het hotel aan.

Nadat de koffers naar de kamer waren gebracht gingen Peet en ik de auto terugbrengen naar Alamo. Hier werd de auto in ontvangst genomen door een aardige meneer, we hadden toen 3903 miles op de teller staan. Door een andere medewerker van Alamo werden we weer teruggebracht naar het hotel. Terug op de kamer moest de koffer gereorganiseerd worden en goed ingepakt voor de vlucht van morgen. Nadat dit gedaan was zijn we in het restaurant van het hotel gaan eten. Na het eten zochten we meteen onze kamer op want morgen loopt om 5.30 uur de wekker af, om 8.50 uur vertrekt namelijk onze vlucht naar huis en komt een einde aan een wel heel bijzondere vakantie.

Nawoord

De vlucht naar huis is naar ieders tevredenheid verlopen. We vlogen van LA naar Atlanta waar we weer moesten overstappen op de vlucht naar Amsterdam.

In Amsterdam werden we door het taxibusje opgehaald dat ons in de stromende regen terug bracht naar Alphen aan de Rijn. Bij Roelof en Beppie. dronken we nog een kop koffie waarna we aan het laatste stuk van de reis begonnen richting Weert.

Einde van een Fantastische reis iedereen is van mening dat dit een herhaling verdiend.

Met dank aan Peter, die het uitzoeken van de reis voor zijn rekening nam.